Twee dagen na zijn 69e verjaardag, waarop de zanger zichzelf trakteerde op zijn nieuwe album Blackstar, is de Britse zanger David Bowie overleden. De opmerkelijke artiest leed anderhalf jaar aan leverkanker, een ziekte die hij in stilte droeg. Regelmatig veranderde hij van uiterlijk en muziek. Een maand geleden ging Bowie’s muziektheatervoorstelling Lazarus in première, waar de Vlaamse regisseur Ivo van Hove aan meewerkte.

De NOS is jarig en viert dat met een aantal bijzondere uitgaven en uitzendingen. Even een korte opsomming van alle festiviteiten.

Binnen elke organisatie heb je een voorkeur voor één van hen. Die voorkeur is niet altijd gebaseerd op iets rationeels, hoewel je het achteraf misschien wel probeert te onderbouwen. De organisatie kan zo breed zijn als je het wilt maken. Het kan een bestuurslaag zijn, een politieke fractie, een schrijversclub of een muziekgroep. In het kader van muziekgroep: ik heb sinds jaar en dag binnen Doe Maar een voorkeur voor toetsenist/zanger Ernst Jansz.

Al eerder heb ik het gehad over mijn vak, mijn beroep als stukjesschrijver. Want weinig beroepen zijn zo breed en ruim als je ze zelf kunt maken, als het vak van blogger en schrijver. Er is geen onderwerp waarover ik niet zou kunnen schrijven. Alles is een onderwerp, alles geeft een aanleiding om een blog of artikel aan te wijden.

De evangelische blogger Marc Volgers (1976) is een onderzoek gestart naar de “evangelische” eredienst. Hij doet dat op zijn blog “Gloria en Kyrie. Blog over muziek, eredienst, liturgie en aanbidding”. De reden voor het onderzoek is het al dan niet bevestigen van zijn eigen ervaring binnen de evangelische kerk. Volgers schrijft: “Al een tijdje loop ik met het idee om een onderzoek(je) te doen naar de “evangelische” eredienst. Zeker in het Nederlands taalgebied is daar maar bar weinig over geschreven en mijn mening is vooral gebaseerd op eigen ervaring en wat ik her en der hoor van anderen. Daarom wil ik graag wat meer inzicht krijgen: hoe ziet nu een gemiddelde “evangelische” eredienst er uit? Klopt mijn beeld?”

Voorlopig is het vandaag de laatste ijzel-dag. Een ‘warm’ weekend staat voor de boeg. Het zijn tot nu toe drie dwaze dagen, vooral in het noorden van het land. En ja, ik woon in het geplaagde noorden. Nog steeds zijn de straten omgetoverd tot ijsbanen, de ijzige koude wind geeft je een klets om de oren. Het openbare leven ligt plat: basisscholen, hogescholen en universiteiten houden hun deuren gesloten, ziekenhuizen houden een heuse ijzel-poli open. Koning Winter regeert hard.

Het is vandaag Epifanie, de kerkelijke naam voor Driekoningen. Een andere naam voor deze christelijke feestdag is Openbaring van de Heer (Solemnitas Epiphaniae Domini in het Latijn). Dit feest verwijst naar de wijzen uit het oosten, die na de geboorte van Jezus Christus op kraambezoek kwamen in de stal. De Bijbel (Mattheüs 2:1-18) meldt geen aantal wijzen, in de Nieuwe Bijbelvertaling als magiërs voorgesteld. Het is niet eens gezegd dat deze wijze magiërs ook koningen waren.

Na een wondere witte wereld van afgelopen maandag, was het dinsdag de beurt aan koning ijskonijn. Een strenge nacht in het noorden, zorgde voor een laagje ijs op alle wegen. En ja, ik had er ook mee te maken toen ik naar mijn broodheer moest fietsen. Het was letterlijk ijskoud; als vervoersmiddel had ik beter mijn schaatsen kunnen ombinden om naar het werk te gaan.

De eerste werkdag van het nieuwe jaar werd opgeluisterd door een witte wereld. De hele maand december is de temperatuur ruim boven het vriespunt geweest; maar deze openingsweek van 2016 kende een koud begin. Dat was even wennen, want het is even geleden dat we in Nederland zijn overvallen door zulke koude.

Met deze eerste zondag van het nieuwe kalenderjaar, is ook de weektelling van 2016 opnieuw begonnen. Na 53 weken in 2015, is vandaag week 1 van 2016 begonnen. We beginnen dus weer bij het begin – maar misschien houden we onszelf wel voor de gek. Waarmee beginnen we opnieuw? Wat bouwen we aan het begin van dit jaar weer vanaf de grond op?