Auschwitz

Vandaag is het 70 jaar geleden dat het concentratiekamp Auschwitz werd bevrijd door het Rode Leger. Onder meer Otto Frank (de vader van Anne) en Elie Wiesel werden door de Russen bevrijd. In de jaren na de oorlog werd duidelijk wat de impact van dit Poolse kamp was: “Auschwitz” is een van de synoniemen van de Tweede Wereldoorlog, en 27 januari is Holocaust Day.
Wat moet ik hier nog over schrijven? Moet ik melden dat ik zelf ook in Auschwitz ben geweest, en merkte hoe het daar nog steeds koud en guur is? Moet ik mijn hulde betuigen aan al die overlevenden? Mijn dank aan de Russen voor hun bevrijding? Zeggen: “Dit nooit meer.”? Of moet ik misschien helemaal niets zeggen?
Voorbijgaan aan “Auschwitz 70” is geen optie. Erover spreken, schrijven of wat dan ook doet een boel goed, maar ook maar ten dele – als je de getuigenverslagen hoort en leest. Wat er gebeurd is in de concentratiekampen, we komen er achteraf maar slechts bij in de buurt.
Misschien doe ik hier maar het beste aan door dit blog niet “rond te maken”, maar een open einde te geven.