Avondklok

De dood van de zwarte man George Floyd leidt in de Verenigde Staten tot veel onrust. Betogers trokken zich zaterdagavond niets aan van de avondklok die is ingesteld in 25 steden, waaronder Chicago, Miami, Los Angeles, Philadelphia en Atlanta.
Het is een uiting van de diepe verdeeldheid tussen de bevolkingsgroepen in Amerika. Bij de start van de Verenigde Staten zorgde de slavernij al tot een burgeroorlog. De slavernij betekende in de achttiende en negentiende eeuw dat blanke inwoners, doorgaans immigranten, de eigenaren waren van zwarte werknemers, die uit Afrika waren opgehaald.
Tot diep in de jaren zestig kende het land een eigen versie van de apartheid: gescheiden, maar gelijk. Seperate but equal. Wat in de praktijk betekende dat de blanke bevolking het ‘eerstgeboorterecht’ hadden. In openbare gelegenheden kregen de witte mensen voorrang op het beste.
Officieel is dat allemaal ten einde. Maar de dood van Floyd toont aan dat het toch nog in ons zit. De scheiding tussen zwart en wit. De ene groep tegen de andere groep mensen.
Ook het verzet is van alle tijden. En dat verzet gaat door alle groepen heen. Blanken die opkomen voor de burgerrechten van hun zwarte medemensen. Denk aan de folksingers, die in de jaren zestig zij aan zij liepen naast Martin Luther King.
En ook nu zijn blanken schouder aan schouder naast de zwarten. Tegen onrecht en voor gerechtigheid.