Benedictus over Jezus

Een paar jaar geleden volgde ik de interkerkelijke cursus Theologische Vorming voor Gemeenteleden. Interkerkelijk, maar wel gegeven vanuit de Protestantse Kerk in Nederland. Omdat het een cursus uit de kerk is, kun je niet om God en Jezus heen. Wat betekenen die namen en die personen?
De leer vanuit deze cursus was helder: Jezus was een historisch figuur, een inspirerend rabbi, een goede man. Maar toen hij werd gekruisigd, was het over. Jezus was gestorven, Christus is opgestaan – in ons hart. Want een lichamelijke opstanding is natuurlijk volslagen ongeloofwaardig.
Hier moest ik aan denken bij het lezen van de Jezus-trilogie van emeritus paus Benedictus XVI. Hij schreef de drie boeken over Jezus tijdens zijn pontificaat van 2005 tot 2013. Het leek namelijk alsof de teruggetreden kerkvorst deze mede-gelovigen aansprak.
Want de evangeliën zijn theologische teksten, literaire verhalen. Oké, maar als je de historiciteit weg haalt uit deze verhalen, blijft van Jezus en Zijn boodschap weinig over. Dan blijft het inderdaad een historisch figuur, een inspirerend rabbi, een goede man. Juist die fysieke opstanding maakt de boodschap van Jezus uniek en afwijkend van alle andere rabbi’s en geestelijke leiders.
Benedictus was misschien wel de meest protestantse paus in tijden. Ik snap die omschrijving wel. Wij, protestanten en katholieken, ontmoeten elkaar op hetzelfde Fundament.