Benno Barnard

Schrijver en dichter Benno Barnard had geen woorden toen zijn dochter dodelijk verongelukte. In zijn boek met bewerkte dagboekaantekeningen, Zingen en creperen, blijft dan ook een bladzijde schrijnend wit. Zijn agnostische inslag weerhoudt hem niet zich in zijn verdriet gedragen te weten door de Anglicaanse liturgie: beproefde teksten en muziek die hun bestaansrecht allang hebben bewezen. Daar kunnen alle zelfverzonnen en goedbedoelde frasen niet tegenop. De tekst die Benno Barnard inspireert is het gedicht ‘Denk mijn naam wanneer ik dood ben’ van zijn vader Willem Barnard (Guillaume van der Graft), eenvoudig, maar verre van oppervlakkig.

Inspiratietekst

Denk mijn naam wanneer ik dood ben,
denk mijn naam maar roep mij niet,
ik ben vergeten hoe ik heet.

En denk aan mij hoe dwars ik was,
hoe tuk op taal en hoe onzeker
en dat ik van je hield met huid en ziel

maar roep mij niet, lief, roep mij niet,
Ik ben vergeten hoe ik heet.

Guillaume van der Graft

Bron: De Verwondering