Biecht
De Rooms-Katholieke Kerk in Australiƫ weigert mee te werken aan het plan van de regering dat priesters verplicht misbruik bij de politie te melden als zij daarover horen tijdens de biecht. Het regeringsvoorstel was een van de aanbevelingen na een onderzoek over seksueel misbruik binnen de kerk.
Een lastig dilemma voor de katholieke geestelijken, in dit geval in Australiƫ. Want misbruik is natuurlijk ongehoord. Je blijft van kwetsbare mensen, zoals kinderen, af. Zo ga je niet met elkaar om. Als er sprake is van misbruik of onrecht, moet daarover een onafhankelijke rechter een oordeel over vellen.
Voor een kerkganger is daar niets op tegen. Immers, geef de keizer wat des keizers is en Gode wat Gods is.
Het dilemma zit hem in de biecht. Want de biechtvader heeft een zwijgverbod. Wat is toevertrouwd aan de vader, blijft binnen de spreekwoordelijke vier muren van het biechthokje. Daar komt bij dat de biechtvader van dienst namens zijn Heer vergeving kan schenken. De priester verleent de boeteling “vrijspraak en vrede” door de sacramentele absolutie, de vorm waardoor de genade van vergiffenis geschonken wordt.
Als de genade van de Heer is gegeven, wat moet een burgerlijke rechter dan nog doen?
Lastig.
Tags // Australiƫ, biecht, biechthokje, biechtvader, Geef de keizer wat des keizers is, geestelijke, genade, onrecht, priester, seksueel misbruik, vrijspraak en vrede
Trackback from your site.