Black Eyed Peas

De laatste tijd hoor ik steeds vaker het nummer Where Is the Love? van Black Eyed Peas voorbij komen op de radio. Het brengt me gelijk ruim een decennium terug, naar het Greijdanus College. Tijdens een van de colleges Filosofie, wilden een klasgenoot en diens toenmalige vriendinnetje dit lied bespreken. Hoe het precies zat, ben ik vergeten, maar het draaide in die gastles om de vraag of een seculiere artiest zich via een song kon richten tot God.
We zijn zeker tien jaar verder. Wat vind ik er van? Kan iemand, die niet gelooft, zich in een popsong toch richten tot God? En hoe serieus moeten we zo’n “gebed” nemen? Misschien is het niet eens zo’n slecht gebeuren. Waarom zou een persoonlijk contact tussen God en mensen alleen zijn weggelegd voor gelovigen?
Ik ben nog steeds geen fan van Black Eyed Peas. Maar dat neemt niet weg dat het wel een manier kan zijn om je tot de Schepper te richten.