Was ich noch zu sagen hätte

De NOS is jarig en viert dat met een aantal bijzondere uitgaven en uitzendingen. Even een korte opsomming van alle festiviteiten.
Het NOS Journaal zelf bestond dinsdag 5 januari 60 jaar; dit jubileum werd gevierd een aflevering van De Reünie, een blik achter de schermen bij het Achtuurjournaal, Villa NOStalgia en vandaag het NOS Festival van het Nieuws georganiseerd, waarbij het publiek welkom is voor een kijkje achter de schermen.
Het Jeugdjournaal bestaat dezelfde dag 35 jaar; de verjaardag van ‘het kleine broertje’ werd gevierd met kinderen over de vloer, die mochten meekijken bij hun eigen journaal.
En dezelfde dag bestond het Radio 1-programma Met het Oog op Morgen 40 jaar. Voor dit jubileum verscheen het boek Was Ich Noch Zu Sagen Hätte. Goede titel; het is een zin uit het lied Gute Nacht, Freunde van de Duitse muzikant Reinhard Mey en is de begin- en eindtune van het programma.
In het boek wordt een fors aantal presentatoren van Het Oog geïnterviewd, met een bijbehorend portret van oud-NOS’er Sacha de Boer. Zij is ook een van de geïnterviewden uit het boek, de interviews zijn gedaan door journaliste Anne-Gine Goemans.
Aan het woord komen presentatoren met een lange staat van dienst (John Jansen van Galen, Max van Weezel), jonge Oog-presentatoren (Coen Verbraak, Wilfried de Jong), bekende namen (Jan Tromp, Chris Kijne, Lucella Carasso), invallers en presentatoren met een beperkte staat van dienst (Catherine Keyl, Maartje van Weegen, Charles Groenhuijsen) en presentatoren van de buitencategorie (Wilfried de Jong, Eric Corton en ‘de stem’ Hans Hogendoorn).
Wat opvalt is dat alle Oog-mannen en -vrouwen de rust van het programma benadrukken. Na alle hectiek en gejaagdheid van overdag, is het laatste uur van de dag bestemd om pas op de plaats te maken. Om nog even bij te praten, met een glaasje wijn of op het rand van het bed. Het Oog is radio maken pur sang, omdat het soms improviseren is, soms voortbouwen op wat al bekend is – maar bovenal vertrouwen op een ijzersterke redactie.
Presenteren van Het Oog is een gunst, je moet ervoor gevraagd worden. Misschien is dat het ook wel wat dit radioprogramma tot een geliefd programma maakt: rust, reinheid, regelmaat (de formule van Het Oog is in veertig jaar vrijwel onveranderd gebleven) en een bijna elitair program. Voor de (journalistieke) fijnproevers.

N.a.v.: Was Ich Noch Zu Sagen Hätte, Veertig jaar NOS Met Het Oog Op Morgen, tekst: Anne-Gine Goemans, foto’s: Sacha de Boer, Uitgeverij Brandt, eerste druk 2015