Boekhoorn

Zestien jaar duurde het, maar sinds gisteren is het dan zover: Nederland heeft twee panda’s! Het gaat om vrouwtje Wu Wen en mannetje Xing Ya, die door ondernemer en miljardair Marcel Boekhoorn naar Nederland zijn gehaald. Zoals hijzelf in een interview met dagblad De Gelderlander omschreef: “Al vanaf minuut één toen ik de dierentuin [Ouwehands Dierenpark] kocht, in 2000, dacht ik: hoe kom ik aan panda’s? Iedereen zei: dat is onmogelijk.”
Niets is onmogelijk voor de man met een geschat vermogen van 1,3 miljard euro. Zestien jaar. Wat is dat een lange periode geweest. Wat is er in die zestien jaar allemaal gebeurd? Ik ging in 2000 voor het eerst naar een concert, naar Doe Maar in Ahoy’. Ik slaagde achtereenvolgens voor de mavo (2002), havo (2005) en de opleiding Journalistiek (2009), haalde mijn rijbewijs (2005) en verhuisde van Heerenveen naar Zwolle, toen weer naar Heerenveen en vervolgens door naar Leeuwarden.
In de afgelopen zestien jaar kwam Pim Fortuyn op en ging zijn LPF ten onder. Verschillende kabinetten wisselden elkaar af, onder leiding van Wim Kok, Jan Peter Balkenende en Mark Rutte. In de Verenigde Staten werden aanslagen gepleegd op het World Trade Center. De Nobelprijs voor de Literatuur werd aan Bob Dylan toegekend.
En Marcel Martinus Jacobus Johannes Boekhoorn financierde het gratis dagblad De Pers. Deze ochtendkrant was een initiatief van Cornelis van den Berg, die de krant het eerste jaar ook uitgaf. De gratis krant op tabloidformaat bestond tussen 23 januari 2007 en 30 maart 2012, had een oplage van ruim 300.000 stuks en is opgegaan in wat tegenwoordig The Post Online heet. De Pers moest concurreren met het snel ter ziele gegane DAG, en de bladen Sp!ts en Metro. Alle vier de kranten werden uitgedeeld bij de stations, alle vier waren ze gratis.
DAG moest het hebben van de plaatjes, wat geen succes was. Sp!ts en Metro, nu gefuseerd onder de naam METRO, boden korte ANP-berichten aan. Dat is wél een succes. De Pers was een vreemde eend in de bijt, door kwaliteitsverhalen te leveren in plaats van foto’s of korte teksten. Ik genoot van De Pers, maar ik was een van de weinigen. De Pers was te goed voor het openbaar vervoer. Waardoor het project van Boekhoorn en Van den Berg jammerlijk mislukte.
Helemaal mislukt is het niet. De Pers is een mooie springplank geworden voor journalisten en schrijvers als Nico Dijkshoorn, Arnold Karskens, Kustaw Bessems en Thijs Zonneveld. Dat dan weer wel. Hoewel ik me afvraag of Boekhoorn hier nog wel eens aan terugdenkt, als hij ’s nachts zwetend wakker wordt, nadat de ondergang van ‘zijn’ krant weer in zijn dromen voorbij is gekomen.