Counterfeit
In het Radio 1-programma Reporter Radio gaat het zondagavond over dure medicijnen. En over counterfeit, vervalsingen. Ik heb ook zo’n counterfeit in huis. Niet als medicijn.
Een paar jaar geleden kocht ik bij een platenhandelaar de elpee World Gone Wrong. De doorzichtige hoes om de elpee heeft een sticker met BOOTLEG er op. De elpee zelf is een groene persing. Reden genoeg om eens contact op te nemen met Tom Willems, de grootste Dylan-kenner van de Lage Landen. Hij kon me uitstekend helpen.
Wat blijkt? Deze persing van World Gone Wrong is een zogenaamde ‘counterfeit’, een heuse vervalsing van de originele persing. Dat het om een counterfeit gaat (mooi Engels woord, trouwens, counterfeit), is te zien aan de streep, verticaal boven Dylan’s linkerhandschoen op de hoesfoto. En vanwege de matrijzen, de cijfers in de uitloopgroeven: kant A: D 94 A, kant B: D 94 B.
Goede hoesfoto ook. Een verhaal met een Nederlands tintje: Desmond van Oostrom uit Hengelo is in Londen aan het winkelen met zijn vriendin, als hij volkomen onverwacht de tafelgast wordt van Bob Dylan. Die is namelijk in dat café bezig met een fotoshoot voor zijn nieuwe elpee World Gone Wrong. Dat zijn toch mooie verhalen?
Voor dit folkalbum schrijft Dylan ook de liner notes. Hij sluit af met een paar woorden over de Never Ending Tour: “By the way, bon’t be bewildered by the Never Ending Tour chatter. There was a Never Ending Tour but it ended in 1991 with the departure of guitarist G. E. Smith. That one’s long gone but there have been many others since then: ‘The Money Never Runs Out Tour’ (Fall of 1991) ‘Southern Sympathizer Tour’ (Early 1992) ‘Why Do You Look At Me So Strangely Tour’ (European Tour 1992) ‘The One Sad Cry Of Pity Tour’ (Australia & West Coast American Tour 1992) ‘Outburst Of Consciousness Tour’ (1992) ‘Don’t Let Your Deal Go Down Tour’ (1993) and others, too many to mention each with their own character & design.”
Dat was 1993; tweeëntwintig jaar later spreken we nog steeds over de Never Ending Tour. De liner notes voor een folkalbum hebben niet mogen baten. Misschien wel omdat in die dagen werd gedacht dat Dylan’s carrière rond was met dit folkalbum – net als bij voorganger Good As I Been To You. In 1992 werd Dylan’s vijftigste verjaardag gevierd, gelijktijdig met de dertigste verjaardag van zijn debuut-album, ook al een folkalbum.
World Gone Wrong is het enige volledige album van Dylan dat ik ken, die hij in zijn uppie en onder zijn eigen naam (en niet onder een pseudoniem) heeft geproduceerd. Natuurlijk heeft Dylan meer geproduceerd onder zijn eigen naam, maar dan was het een paar nummers per plaat – met andere woorden, een co-productie. Overigens wees Tom me op een Barry Goldberg-album, dat door Dylan is geproduceerd onder zijn eigen naam.
De productie van zijn laatste albums doet Dylan altijd zelf, onder het pseudoniem Jack Frost. Daar begon hij al mee bij Time Out Of Mind, waarbij hij als co-producer Daniel Lanois ondersteunt. We kunnen dit soort feiten alleen maar ter kennisgeving aannemen, maar deze feiten interpreteren is een geheel ander verhaal.
Counterfeit. Vervalsing. Voor muziekverzamelaars geen probleem.
Voor zieken die afhankelijk zijn van medicijnen wel degelijk een schadelijk probleem.
Tags // 1993, Bob Dylan, Bob Dylan - World Gone Wrong, counterfeit, Desmond van Oostrom, G.E. Smith, Hengelo, Never Ending Tour, Radio 1, Reporter Radio, World Gone Wrong
Trackback from your site.