Day after

Gisteren vierde koning Willem-Alexander zijn vijftigste verjaardag. Hij deed dat in Tilburg, de Noord-Brabantse stad waar zijn betovergrootvader koning Willem II een nauwe band mee had. Misschien is het nog wel een reden voor onze vorst, om ook nog eens weer naar Friesland af te reizen. Er is immers een directe stamboom-lijn tussen ‘W.A. van Buren’ en de Friese stadhouders. Leeuwarden was de vroegere hofstad van de Oranjes, en bij Heerenveen ligt het Oranjewoud, het buitenverblijf van deze adellijke familie.
Vanmiddag was ik tijdens mijn wandeltocht in de stad. De stad van Leeuwarden, wel te verstaan. Was het gisteren een drukte van jewelste, vandaag is van die hectiek weinig meer over. Misschien komt het door het herfst-achtige weer. De buien wisselen elkaar af, met zo nu en dan een briesje. Dat ruimt goed op.
In de media staan verschillende besprekingen van zowel Koningsdag als het interview met Wilfried de Jong van woensdag. Het literaire weblog Tzum schrijft bijvoorbeeld: “Op de middelbare school was prins Willem-Alexander geen groot liefhebber van Multatuli’s Max Havelaar. Hij vond het boek vervelend, bekende hij — nu koning Willem-Alexander — in het televisie-interview dat Wilfried de Jong met hem had ter gelegenheid van zijn vijftigste verjaardag. Maar toen hij later een keer niet kon slapen, stapte hij uit bed, pakte ‘de Havelaar’ uit de kast in de veronderstelling daardoor snel weer in slaap te vallen en las het boek in één keer uit.”
Het boek Max Havelaar is een rechtstreekse aanklacht tegen koning Willem III, de zoon van de monarch die in Tilburg zijn paleis liet bouwen. Zou ons huidige staatshoofd daar nog iets van hebben gevonden, toen hij Multatuli’s debuut las? Ik weet het niet, maar ik vermoed van wel.
Het zijn zomaar wat weerspiegelingen, de dag na de vijftigste verjaardag van onze vorst.