Donkere dagen

De dagen worden korter. Dat wil zeggen, de zon komt later op en de duisternis valt ’s avonds eerder in. We zijn nog in augustus, maar de eerste tekenen van de herfst kloppen zachtjes op de deur. We laten deze gast ook maar toe in ons leven, wetende dat over een half jaar de zon op haar schreden terugkeert en de dagen weer lengen. Het is met de seizoenen net als met de dagelijkse praktijk van de zon: “De zon gaat zinloos onder, morgen moet ze toch weer op,” aldus Herman Finkers.
Laat dat najaar maar komen. Een jaargetijde waar ik wel van houd. Tijd om kaarsjes aan te steken en me te nestelen in mijn favoriete stoel. Een goede cd of elpee opzetten. Johnny Cash of Nick Cave. Time Out Of Mind van Dylan. En dan een goed boek ter hand nemen. Ik heb nog genoeg boeken, die nog liggen te wachten om gelezen te worden. Soms lijkt het alsof de stapel ongelezen boeken sneller groeit dan het gelezen aantal boeken.
Enfin, dat voor andere momenten.
Ik loop naar mijn boekenkast, met de vinger langs de ruggen van de boeken. En dan een boek eruit pakken en beginnen te lezen. Dat boek hoeft niet gelijk uitgelezen te worden. Het is immers nog volop zomer.