Dwarsverbanden

Eén van de redenen waarom ik van fysieke uitgaven van muziek houd, is dat je er vaak een boekje bij krijgt. Zo’n boekje levert vaak hele interessante informatie op. Al is het maar vanwege de dwarsverbanden met andere muzikanten of zelfs andere vakken.
Neem bijvoorbeeld de cd Blauw van The Scene, het bandje van wijlen Thé Lau. Als gitarist speelt mee Eus van Someren. Veertien jaar speelde Van Someren bij The Scene; tegenwoordig is hij professor en is hij gepromoveerd op ‘slapen’.
Of pak eens de cd GRIP van Lohues & the Louisiana BluesClub uit de kast. Op piano en Hammond speelt Rob van Donselaar. Dat is dezelfde Rob als een solo-cd van Henny Vrienten, Mijn Hart Slaapt Nooit uit 1991. En die Rob speelde in 2000 ook al Hammond op de reünie-cd Klaar van Doe Maar.
Overigens spelen meer muzikanten mee op Klaar die ook al op Mijn Hart Slaapt Nooit zijn te horen. Jac Bico bijvoorbeeld. Of Dionys Breukers. Martin Verdonk. Joost Belinfante speelt ook mee op Vrientens cd, maar niet op Klaar – Belinfante is wel op ander Doe Maar-materiaal te horen. Als laatste in dit rijtje: Jan Kooper, die wel weer te horen is op Klaar.
Kooper, saxofonist -what’s in a name?- arrangeerde de blazers-arrangementen voor Klaar en de Ahoy-concerten van Doe Maar. Die hij vervolgens ook zelf speelde, samen met Iwan van Hetten en Bert Boeren. Dit drietal is ook weer te horen op GRIP van Lohues.
Het zijn dit soort onderlinge verbanden waar ik van houd. En waarom ik liever een fysieke uitgave heb van een cd dan dat ik het via Spotify of YouTube luister.