Eerste Helmerstraat

Zwerf’On heet het tweede album van Acda en de Munnik. Het mooiste liedje op deze cd is misschien wel Eerste Helmersstraat. Op sommige dagen is het één van mijn meest gedraaide liedjes. Je ziet het tafereel zo voor je.

Ik zit hier elk jaar een keer, mijn rug tegen de muur
En denk aan wat de tussentijd mij bracht
Wie is er weg, wie kwam er bij?
Wat ik deed, deed ik het goed?
Hoe komt het, dat het leven naar me lacht?

(…)

En ik dank de dag, dat ik je zag
Want daar komt het wel op neer

(…)

Elk huis heeft wel een dak
Elk jaar heeft wel een muur
En elk jaar komt zo een nacht een keer
En dit jaar was zo simpel, lief
Niemand ging er dood, jij kwam
Ik doe het leuk, einde verhaal.

Zo is het. Zeker in deze donkere dagen voor Kerst kijk ik ook weer terug. Mijn Eerste Helmerstraat is de Bleeklaan, mijn lief is mijn gespreksgenoot. Het kan zomaar de Bijbelse figuur Prediker zijn, met wie ik spreek. De Prediker is mijn ‘lief’. We kunnen het goed met elkaar vinden.
Ik dank de dag dat ik je zag, want daar komt het wel op neer. Sommige dingen slijten nooit. Je blijft altijd met een litteken zitten, nietwaar? Of het nu een jaar duurt, of dat je er al zeven jaar niet meer woont. Tijd doet er niet toe. Tijd loopt op krukken, tijd haalt ons niet in.