Elvis Presley

Vandaag is het veertig jaar geleden dat Elvis Presley in Memphis overleed. Veertig jaar alweer, dat is een hele generatie. Dat betekent dat duizenden muziekliefhebbers nooit The King of Rock and Roll live in actie hebben kunnen zien. Ik ook niet – negen jaar later kwam ik ter wereld. Ik heb niet heel veel met Elvis. Mijn muzikale voorkeur gaat toch eerder uit naar Bob Dylan. Dat neemt niet weg dat ik wel iéts heb met The King, als is het maar vanwege de link tussen Presley en Dylan.
Ik kom Elvis ook op andere manieren in mijn leven tegen. Zoals bijvoorbeeld in het boek ‘Mijn uit de verte’ van Martin Bril. De wijlen columnist van de Volkskrant schreef regelmatig over Elvis, en in dit postume boekje over ‘de helden van Martin Bril’ staat ook een aantal Elvis-columns. Dat is ook weer een dwarsverband in mijn (muziek)bibliotheek.
Nog maar weer één: Herberg De Troost. Op hun eerste cd Langs De Weg uit 2009 staat het liedje Graceland: “We zijn geland in Memphis / staan op gewijde grond / zijn onderweg naar Elvis / Americaan onder de kont / handen aan de teugels / we gaan rijden met de King / zijn liedjes geven vleugels / op zoek naar maar een ding”.
Van Elvis zelf heb ik wat materiaal. Een mooi boxje uit 2012, met vijf elpee-singels: “The Sun Singles Collection”. Op de kop getikt bij mijn hofleverancier op muziekgebied, Wobbe van Seijen. Bij hem kocht ik niet veel later een andere singel van Elvis. Een ep’tje, eigenlijk. Vormgegeven als een kruis, met op kant A de nummers “Know only Him” en “I believe the Man in the sky”, en op de achterkant “Joshua fit the battle” en “He knows just what I need”.
“Gospel is de meest onderschatte invloed op de veertig jaar geleden overleden zanger Elvis Presley. ‘Elvis introduceerde gospelmuziek in een seculiere wereld. Op zijn manier was hij een evangelist,’” zo schreef het Nederlands Dagblad deze week.
En zo is het. Misschien dat de huidige generatie de ‘evangelist’ Elvis Presley weer herwaardeert.