Fesper-tsjinst

Met veel plezier bezoek ik de Fryske Fesper in Leeuwarden. Elke vierde zondag van de maand komt een kleine groep mensen bijeen in de Waalse Kerk in de Grote Kerkstraat. In de Waalse kerk te Leeuwarden hielden de Frans sprekende leden van de hofhouding en het garnizoen sinds 1659 hun hervormde diensten. Een deel had roots in Wallonië of Frankrijk. Sommige autochtonen ontleenden status aan het het lidmaatschap van de Waalse gemeente. Vóór de Reformatie in 1580 maakte de kerk deel uit van het kloostercomplex van de Witte Nonnen, dat in 1507 was gesticht. Een aantal elementen uit de kloostertijd zijn nog te herkennen.
Elke dienst heeft een nieuwe voorganger. Deze ‘gemeente’ heeft geen eigen predikant. Wel een organist, Theo Jellema. De bekende Leeuwarder organist woont een paar deuren verderop. De ouderling van dienst is een vrouw met grijs haar. Zij doet elke bijeenkomt de mededelingen namens de kerkenraad. Wat vooral betekent dat de aanwezigen welkom worden geheten.
Behalve een paar bijeenkomsten geleden. Toen werd meegedeeld dat een trouw bezoekster was geopereerd. Het ging haar goed.
Behalve de vaste ouderling, of ouderlinge, zit in de kerk een oudere man met een behoorlijke sik. Die sik maskeert zijn puntige kin. Het maakt hem een markante persoon.
De dominee van deze avond is Teun R. A. Simonides en hij heeft mijn hart voor zich gewonnen. In zijn bruine ribbroek, een donker colbert, een snor en een handgeschreven overdenking. Hij heeft het onder meer over een tekst op een grafsteen: Alles is voorbij en voorbij is God. Gevonden op een graf in Nijlân of in Ysbrechtum. Maar ik moest denken aan dat graf bij de Hervormde Kerk in Paasloo.
Bij dit kerkgebouw ligt een begraafplaats, waar in 1966 de dichter Jakobus Cornelis (Jacques) Bloem ligt begraven. J. C. Bloem (Domweg gelukkig, in de Daperstraat) woonde de laatste jaren van zijn leven in Kalenberg, op steenworp afstand van Paasloo. Zijn grafsteen heeft geen Bijbeltekst, evenmin een literaire stukje hoop. “Op zijn grafsteen staan zijn eigen woorden, woorden van de diepste verzuchting, gebeiteld: ‘Voorbij, voorbij, o, en voorgoed voorbij.’ En daarmee moeten ook wij het maar doen,” aldus Hendrik Entjes in Querido’s letterkundige reisgids van Nederland.
Maar van religie moest Bloem weinig hebben. Simonides daarentegen wel.