Geluiden

Mensen zijn vreemde wezens. Ze gedragen zich lang niet altijd als een soort eenheidsworst. Dat komt door de geluiden die mensen maken. Misschien zegt het ook wel iets over de mede-mensen, die het gedrag van anderen kunnen beoordelen. Kunnen alleen mensen elkaar taxeren, of kunnen dieren ook het gedrag van anderen in beschouwing nemen?
Enfin.
Zo zat ik in de trein, met een man die regelmatig zijn keel schraapte. Zoals je dat wel eens doet als je thuis bent. Zonder enige gene, of met een bedrukt geluid. Nee, deze man schaapte zijn keel bij elke mogelijkheid. Of neem die andere treinreiziger, die zijn neus ophaalt. Een verkouden reiziger, die zich nergens voor schaamt.
Vorige week nam Lútsen Kooistra afscheid van het Friesch Dagblad. Behalve genodigden en (oud-)collega’s, was ook het gewone volk aanwezig. Waaronder een man, die de sprekers van dienst live van commentaar voorzag. Net hard Hard genoeg om gehoord te worden door naaste mensen, niet per se door anderen. En vooral bedoeld om eigen kennis en inzicht te profileren. Zo doen we dat: we willen niet opvallen, maar wel laten weten dat we er iets van afweten.
Mensen zijn mooie wezens.