Gideons Droom

Vandaag ontving ik een boek via de post. Dat gebeurt wel vaker, maar ik heb met verlangen uitgekeken naar dit werk. Gideons Droom lag in de brievenbus. Uiteraard moet ik Gideons Droom nog lezen, maar ik ben blij dat ik ‘m heb.
Dit is namelijk de heruitgave van het debuut van Ernst Jansz. In 1983 verscheen GD voor het eerst, nog tijdens de eerste Doe Maar-periode. Gideons Droom is een verslag van een reis die Jansz begin jaren tachtig maakte naar Indonesië, het land van zijn vader.
Dertig jaar lang lag het boekje in de kast. Na een kritische recensie schreef moeder Jansz op zo’n boekbespreking: ‘Waarom?’ Dit ene woordje was genoeg om Gideons Droom niet opnieuw te laten drukken – in tegenstelling tot bijvoorbeeld de opvolger De Overkant, dat regelmatig werd herdrukt en in 2009 een heruitgave beleefde met een boekomslag van tekenaar Peter van Dongen (ook verantwoordelijk voor de omslagen van Jansz’ boeken Molenbeekstraat en Dromen van Johanna).
Gideons Droom las ik nadat tijdens de eerste Doe Maar-reünie De Overkant had gelezen. Het gele debuut bleek lastig te vinden – vanwege de eenmalige druk. Slechts via via en antiquariatisch kon ik een exemplaar van Gideons Droom op de kop tikken.
En nu, dertig jaar, drie Doe Maar-reünies later en zelf ook ouder en wijzer, is er dan toch die heruitgave van Gideons Droom. Met nieuwe boekomslag (weer die Van Dongen) en een cd met krontjong-uitvoeringen van een aantal liedjes van Jansz.
Eind november geeft Jansz een eenmalig ‘Gideons Droom’-concert in het Beauforthuis in Austerlitz. Daar ben ik bij, al was het maar vanwege de live-vertolking van het debuut uit 1983.