Giro

Vandaag wordt Tom Dumoulin gehuldigd in zijn geboortestad Maastricht. De wielrenner won afgelopen weekend de Giro d’Italia. Zoals veel media het omschreven: Na 37 jaar won een Nederlandse wielrenner eindelijk weer een grote ronde. Deze omschrijving is niet geheel juist: Marianne Vos en Anna van der Breggen wonnen de vrouwelijke variant, de Giro Rosa. Het zou dus juister zijn om te zeggen dat er in 37 jaar een mánnelijke winnaar is van een grote ronde.
Opmerkelijk is dat het beroepsfeministen zijn die vallen over de foutieve weergave. Iemand als Elma Drayer vindt deze berichtgeving erg storend. De geboren Drachtster is schrijfster, columniste en redactrice en werkt voor onder meer dagblad De Volkskrant en EO’s Dit Is De Dag.
Wie bijvoorbeeld vrouwelijke sporters vraagt als Vos en sportjournaliste Barbara Barend, hoort juist een minder fel verhaal. Zij vinden het niet zo heel erg dat er zo’n focus ligt op de mannelijke topsport, met name bij wielrennen en voetbal. Want de ontwikkeling van de vrouwen-varianten ligt domweg achter op die van de mannen. Daar kun je het mee eens of oneens zijn, zo liggen de kaarten.
Ach, ik lig er niet wakker van, van zo’n discussie. Als het een hoger doel dient, bijvoorbeeld de betere ontwikkeling van de vrouwen-topsport, hoor je mijn niet zeuren over de woordenstrijd.