Grote of Jacobijnerkerk

Toen ik maandagmiddag bij de Grote of Jacobijnerkerk in Leeuwarden aan kwam wandelen, stonden de mensen buiten te wachten. Het was me bij aankomst onduidelijk of dat kwam vanwege de drukte in de kerk of vanwege het mooie weer. Overigens wordt het in dit grote kerkgebouw niet te gauw warm. De gotische bouwstijl laat de warmte naar grote hoogte stijgen.
Tussen het publiek stond een echtpaar, waarvan de vrouw met een uitgevouwen toeristengids in de handen stond. “Misschien weet deze meneer wat hier gaande is,” zei de vrouw, toen ze mij in het vizier kreeg. Dat kon ik haar wel vertellen. Het was zonder meer iemand van buiten de stad.
Want anders had ze geweten dat Sybrand van Haersma Buma werd geïnstalleerd als nieuwe burgemeester van de hoofdstedelijke gemeente.
“Ga jij nog naar binnen?” vroeg ze me. De toon beviel me voor geen meter. Zij kende mij niet, net zo min als dat ik haar niet kende. Toch vond ze dat geen belemmering om me te tutoyeren. Sterker nog, ze sprak me aan met ‘Jij’ alsof ik niet helemaal goed zou zijn – en zij uiteraard wel.
Het gesprek was ook terstond afgelopen. Wie zich te goed voelt voor de installatie van een nieuwe burgervader, moet het dan maar zelf weten.
Binnen was het een drukke bedoening. Ik had verzuimd me aan te melden voor de openbare maar “bijzondere raadsvergadering”, dus ik kwam op een heuse wachtrij te staan. Gelukkig bleek na een paar minuten dat op de galerij ruimte was, zodat ik het hogerop zocht. Ik was niet de enige die het op deze plek zocht.
Recht voor mij zat een vrouw met haar rechterringvinger in een soort kano-achtige kooi. Het viel mij op, want een jaar of wat geleden had ik dezelfde vinger gebroken. Uiteraard die aan mijn eigen hand. In mijn geval werd de vinger gespalkt met een ijzeren stang, waarmee het aan de pink werd vastgehouden. Voor mevrouw was dat dus niet nodig.
Deze mevrouw gaf ook zo haar commentaar op het hele gebeuren. Dat deed ze voornamelijk richting de andere galerie-zitters. Niet alle sprekers waren namelijk goed te horen. En daar vond deze dame wel wat van. Maar blijkbaar was ze geen lid van de elite, anders had ze wel een stoel op de eerste rij gehad.
Naast vice-premier Hugo de Jonge en de net uit Thailand teruggekeerde minister van Justitie Ferd Grapperhaus. En natuurlijk de andere bobo’s als scheidend burgemeester Ferd Crone, die na twaalf jaar Leeuwarden verruilt voor de Senaat.
Sybrand van Haersma Buma werd geïnstalleerd als burgemeester. Hij treedt zo in de voetsporen van het geslacht Buma. Zijn vader Bernhard van Haersma Buma was burgemeester van Workum tussen 1962-1970 en Sneek (1970-1993); opa Sybrand Marinus beoefende hetzelfde ambt uit in Stavoren tussen 1930-1938 en Wymbritseradeel tussen 1938 en 1941. In dat laatste jaar werd de Oranjegezinde bestuurder gearresteerd en vastgezet in de gevangenis van Scheveningen (Oranjehotel). In september 1942 werd hij via Amersfoort en Oberhausen overgebracht naar het concentratiekamp Neuengamme, waar hij overleed.
Maar dat laatste zal zijn kleinzoon en naamgenoot waarschijnlijk niet overkomen.
Wij doen niet aan nazi-praktijken.
Hooguit tutoyeren we vanuit de hoogte naar iemand die we niet kennen, maar wel lager op de sociale ladder zetten.