jul
31
2014
Heimwee
Het is vreemd om even terug te zijn in de stad, waar ik de zoon van mijn vader ben. De plek waar ik de oude gezichten ken. Waar ik de plekken ken waar de bosjes stonden. Waar de scholen en verzamelplekken waren. De stad waar je even niet meer de verantwoordelijkheden draagt als in je eigen woonplaats.
Maar ook de stad waar bij elke nieuwe ontmoeting dingen zijn veranderd. Parkjes zijn vervangen door steen – bosjes zijn grasveldjes geworden. Dat soort dingen. Details. Elke keer een detail, langzaam maar zeker verandert het toonbeeld. Vroeger verdwijnt meer en meer: niet alleen je herinnering wordt anders, maar ook je eigen geschiedenis wordt aangepast.
Ach, het leven gaat verder. Gelukkig maar.
Tags // Heimwee
Trackback from your site.