IJzel

Voorlopig is het vandaag de laatste ijzel-dag. Een ‘warm’ weekend staat voor de boeg. Het zijn tot nu toe drie dwaze dagen, vooral in het noorden van het land. En ja, ik woon in het geplaagde noorden. Nog steeds zijn de straten omgetoverd tot ijsbanen, de ijzige koude wind geeft je een klets om de oren. Het openbare leven ligt plat: basisscholen, hogescholen en universiteiten houden hun deuren gesloten, ziekenhuizen houden een heuse ijzel-poli open. Koning Winter regeert hard.
Het is natuurlijk niet voor het eerst dat de winter van zich laat horen. Tien jaar geleden werd Noord-Nederland ook al getroffen door sneeuw. In één nacht werd de wereld bedekt door een meter sneeuw. Die maand was de minimumtemperatuur min 20 graden Celsius. De maximumtemperatuur in deze maand lag veertig graden hoger, 20 graden Celsius in de plus. Ook toen lag het openbare leven plat – zo gaan die dingen.
In december 2009 waren de wegen in de noordelijke provincies ook spekglad. Ik zou op de kortste dag van het jaar naar een optreden van Ilse DeLange in de Oosterpoort, Groningen. Dat concert heb ik laten lopen. Bijna een jaar later ben ik wel naar een concert van CCC Inc. gegaan, in Theater De Muzeval in Emmen. De wegen in Friesland lagen er goed bij, maar toen we met de auto de knik maakten bij Meppel, richting Emmen, gleden we zo de provincie in. De mannen van Neerlands beste americana-band hadden zelf een pittige reis achter de rug, die uren langer duurde dan doorgaans.
Twee jaar geleden was ik een maand in Berlijn. De eerste twee weken waren bijna lente-achtig, maar de derde week zette de vorst in. Met temperaturen overdag van min 6, min 7 graden. Maar Berlijn ligt dan ook een stuk oostelijker dan Leeuwarden, Emmen of Groningen.
Vandaag dan maar een dag besteden aan het woord. Bloggen, zoals met dit artikel. Lezen van (digitale) kranten. En duiken in het boek ‘Sneeuw van Hem’, van de schrijver Koos van Zomeren. Goede naam voor een auteur. En ook een goede boektitel voor deze ijstijd. De flaptekst van het boek meldt: ‘Koos van Zomeren schreef een roman over kou – kou van buiten en kou van binnen. Een maar al te menselijk verhaal over eeuwigheid en overspel, creativiteit en bederf, poolexpedities en bergbeklimmen. En menselijk geschreven.’
Waarvan akte.