Indruk #2

Mijn goede vriend Stefan daagde me uit. Hij daagde me uit om dagelijks een foto te plaatsen van een elpee. Het moet een plaat zijn die indruk op me heeft gemaakt en die ik nog steeds luister. Verder zonder enige omschrijving. Leuke uitdaging, die ik graag wil aangrijpen. Maar dan wel onder mijn eigen voorwaarden, zo ben ik dan ook wel weer.
Vandaag een boek. Het is de Max Havelaar, of De koffieveilingen der Nederlandse Handelmaatschappij van Multatuli. Multatuli is het pseudoniem van Eduard Douwes Dekker, die in Indië ambtenaar in Batavia en assistent-resident van Ambon was. Daar zag hij de vele wantoestanden onder verantwoordelijkheid van het Nederlandse koloniale bewind, wat het materiaal opleverde voor de Max Havelaar.
Ik las het boek in 2002, toen ik de mavo afrondde. Voorin heb ik met potlood de datum genoteerd dat ik begon in deze roman: 2-2-2002, de trouwdatum van koning Willem-Alexander en koningin Maxima. Achterin staat de datum dat ik het boek uit had: 14 april 2002. In drie maanden las ik dit boek, een herdruk uit 2000 in de Salamander Klassiek-reeks.
Inmiddels heb ik het boek in meerdere drukken in de kast staan. Waaronder Max Havelaar, ingeleid en van verklarende noten voorzien door W. F. Hermans, (fotografische herdruk, 1987), bijlage bij de tweede druk van De raadselachtige Multatuli. Mooie uitgave, bijzonder om te hebben.
Max Havelaar las ik ook voor de literatuurlijst van de havo, net als de vuistdikke biografie van Dik van der Meulen uit 2002. Die biografie, de dissertatie van Van der Meulen, kreeg een jaar later de AKO Literatuurprijs, wat me rugdekking gaf om te lezen voor de lijst.
Waarom het boek indruk maakte? Omdat het over ons Indië gaat. Omdat het een roman is met drie hoofdpersonen/vertellers. Omdat het een aanklacht is over hoe we met elkaar om gaan – nog steeds, ook na anderhalve eeuw is nog niets veranderd.
Of gewoon omdat het één van de eerste boeken is die ik zelf kocht en las.