Inspiratie

Al eerder heb ik het gehad over mijn vak, mijn beroep als stukjesschrijver. Want weinig beroepen zijn zo breed en ruim als je ze zelf kunt maken, als het vak van blogger en schrijver. Er is geen onderwerp waarover ik niet zou kunnen schrijven. Alles is een onderwerp, alles geeft een aanleiding om een blog of artikel aan te wijden.
Dat betekent overigens niet dat ik overal verstand van heb. Niet elk onderwerp ken ik van buiten en van binnen. Wanneer het gaat om een puur journalistiek verhaal, lees ik me van tevoren in. Zo kun je een interview voorbereiden en maken met de christelijke dichteres Ria Borkent en het volgende moment een artikel schrijven over een elpee van de Britse rockband Queen.
Voor veel andere stukken gaat het om het stukje zelf. Bij die stukken gaat het om de beschrijving en de bijbehorende analyse van het artikel, waarbij de analyse van ondergeschikt belang is. Hoewel, de analyse hoort er bij, het liefst zijdelings. Dat zijn van die column-achtige verhalen die je als eerste opzoekt in het desbetreffende medium, en waarbij je na het lezen ervan je afvraagt wat je precies gelezen hebt.
Wijlen Martin Bril is hier een treffend voorbeeld van. Het beschrijven van het leven. Chroniqueur van de Amsterdamse en Nederlandse gewoontes. Hele boekenplanken staan vol met zijn verzamelde columns voor onder meer dagblad de Volkskrant en het Parool. Niet dat zijn cursiefjes de wereld veranderden. Wel prettiger maakten.
Wat trouwens ook geldt voor de columns van Nico Dijkshoorn. Om maar een nog levend voorbeeld te geven. Gewoon het tonen van wat er gebeurt. Op papier, met gebruik van woorden in plaats van foto’s. Niks mis mee.
En vergis je dan ook niet. Met inspiratie hebben die stukken weinig te maken. Neem de tijd, verwonder je over wat je ziet en neem het niet aan als vanzelfsprekend. Als je maar lang genoeg de tijd neemt om te kijken, dan zie je vanzelf het onderwerp voorbij komen.