Kerst

Morgenavond is het Kerstavond, dinsdag is het dan eindelijk Eerste Kerstdag. De radiozenders draaien nu vrijwel uitsluitend kerstmuziek, vanaf dinsdag wordt op Radio 2 permanent de Top2000 uitgezonden. In de twintigste editie alweer. Voor de zestiende keer staat Bohemian Rhapsody van Queen op de eerste plek.
Al eerder viel me op dat Bob Dylan weinig met kerst doet. Ja, vooruit. Een klein decennium geleden kwam hij met Christmas In The Heart op de proppen. Christmas In The Heart is het laatste album de Vlaming Patrick Roefflaer bespreekt in zijn uitstekende boek Bob Dylan In De Studio. Dat is om een vrij praktische reden: het was op dat moment ook het laatste album van Dylan. De Belg doet bij dit album twee belangrijke interpretaties. De eerste is dat Dylan opnieuw geslaagd is om zich met een kerstplaat van zijn fans te distantiëren. Die analyse klopt volledig. Met die andere uiteenzetting ben ik het niet eens.
Dylan sluit “Christmas” af met het woord ‘Amen’, volgens Roefflaer zou dit een vage hint kunnen zijn dat de carrière van de zanger rond is. Gelukkig is dat niet het geval.
Het ‘Amen’ is te horen in afsluiter ‘O’ Little Town Of Bethlehem’. De al eerder genoemde Guesdon en Margotin citeren de maestro zelf. “Met zijn vertolking van dit lied verrast hij opnieuw: hij laat weinig twijfel bestaan over zijn persoonlijke overtuiging. Toen Bill Flanagan in oktober 2009 opmerkte: ‘Je zingt dat lied als iemand die echt gelooft,’ antwoordde Dylan: ‘Nou, ik geloof het ook echt.'”
Wat mij betreft is de lans hiermee gebroken.
Maar ook op de opvolger Tempest, een plaat met eigen materiaal, bespreekt Dylan zijdelings het kerstverhaal. I can hear a sweet voice steadily calling, must be the Mother of our Lord, zingt hij in opener Duquesne Whistle. In The Lyrics staat Mother met een hoofdletter.
Alsof het een eerbetoon is aan Maria.
Well, you never know.