Liefdesleven

Volgens het kenniscentrum Rutgers genieten de meeste Nederlanders van hun seksleven. Dat blijkt uit een steekproef onder 17.000 Nederlanders tussen de 18 en 80 jaar. De conclusie kan best waar zijn. Of niet, maar ik ben dan ook geen deskundige van het Rutgers instituut.
Toen ik in Heerenveen woonde, reisde ik regelmatig met de trein. Dat doe ik nog steeds, overigens. Maar indertijd maakte ik het volgende mee. Ik liep onder de stationstunnel, op weg naar de trap naar het perron. Op het hoekje van de trap naar de sporen, zag ik een jongen en een meisje staan. Ik schatte ze op een jaar of veertien. Het meisje stond met haar rug tegen de muur. Tessa heet ze, dacht ik. De jongen hield zijn handen tegen de schouders van Tessa. Hij leunde op zijn bovenarmen. Klaas, dat leek me een geschikte naam voor hem.
Tessa keek soms wat beschaamd om zich heen, zeker als er een voetganger of een fietser voorbij komt. Klaas leek het weinig uit te maken. Hij legde zo af en toe zijn lippen tegen de lippen van Tessa. Een prille liefde, en ik vroeg me af hoeveel vriendjes en vriendinnetjes nog zullen volgen voor Klaas en Tessa.
Terwijl ik daar liep, moest ik denken aan een gebeurtenis van een paar weken daarvoor. Ik stond in de Etos op het station van Zwolle om mijn tijd te doden. Mijn aandacht werd getrokken door een man bij de kassa, die net iets te hard praatte. “Waarom zijn die condooms eigenlijk zo duur?” vroeg die man. Het moslimmeisje, die vol trots een hoofddoek om haar hoofd had, antwoordde iets, wat ik niet kan verstaan. Ik meende iets te horen van vaste prijzen en dat zij er ook niet over gaat.
De man nam weer het woord. “Er wordt ons allemaal opgedragen om veilig te vrijen, maar condooms kosten flink wat euro’s. Zo wordt het veilig vrijen toch niet gestimuleerd?”
Het meisje reageede dat ze er niets aan kan doen, behalve wijzen op de goedkopere varianten. Volgens de man waren die nog steeds te duur, maar hij legde zich erbij neer. Zijn niet helemaal onvoorwaardelijke liefde kende een prijs. Een te hoge prijs.
Op vrijwel dezelfde plek als waar ik eerder het zoenende paartje heb zien staan, zag ik een paar weken later opnieuw een stelletje. Een ander dan Klaas en Tessa. Dit nieuwe stel beleefde hun liefde intenser. Het meisje hield haar hoofd schuin, naar rechts. De jongen hield zijn hoofd op schuin, naar rechts. Hun monden stonden op elkaar. Het lichaam van de jongen leunde tegen het lichaam van het meisje. Je zou kunnen zeggen dat deze twee geliefden de liefde bedrijven.
Ik liep er voorbij, en zag dat er langs dat stelletje meerdere mensen lopen. Ook kwam een aantal fietsers voorbij. De jongen en het meisje schaamden zich niet. Ze trokken zich niets aan van de mensen om hen heen. Ik zag ze nauwelijks bewegen, ze staan daar gewoon.
Zouden die twee zich bewust zijn van hun omgeving? Volgens mij niet. Volgens mij dachten ze alleen aan elkaar. Voldoende voor ze. Zo eenvoudig kan liefde zijn.