Mannen-uitje

Sinds jaar en dag heb ik minstens eens per jaar een heus mannen-uitje. Sinds jaar en dag, dat is in dit geval al zeven jaar. In april van 2016 gingen we voor het eerst als kerels er op uit. Die kerels kennen elkaar van het evangelisatieproject in Beerze. Voor deze gelegenheden laten we vrouw en kinderen achter om elkaar weer te spreken, soms met een hapje eten erbij, maar altijd rondom een concert.
De eerste keer dat we zo’n actie ondernamen, was naar een optreden van Matthijn Buwalda. Tijdens het project van de zomer hieraan voorafgaand, hoorden we het liedje Til Me Nu Dan Maar Op. Misschien niet helemaal netjes van ons, maar ergens halverwege klinkt Buwalda alsof hij moet poepen (bij de zin ‘Heeft U een suggestie…’). Deze zin is een eigen leven gaan leiden, en zorgde er voor dat we Buwalda wel eens live wilden horen zingen.
Hetgeen geschiedde, in het onvolprezen Uithuizermeeden. Daar woonden bij geval ook de schoonouders van een der Beerzer mannen. En zo togen wij die 16e april naar het Groningse land. We hoorden Buwalda zingen, we spraken elkaar, en zo was een traditie geboren. Sindsdien gaan we dus zeker één keer per jaar er op uit met elkaar. In wisselende samenstellingen, maar ook met een wisselend programma. Het hapje eten is lang niet altijd een verplicht onderdeel van het draaiboek.
Zo hebben we een aantal keer Buwalda gezien. Maar zijn we ook bij Tangarine geweest (onder meer in de Lutherse Kerk in Leeuwarden), zagen we Broeder Dieleman op de Inspiratieboot in Amersfoort (tijdens Goede Vrijdag 2013) en vorige week Over The Rhine in de hoofdstedelijke Paradiso.
Zo doen we dat. Elke keer weer een avond om naar uit te kijken. En er is niets mis mee, om als mannen op pad te gaan.