Met open armen

Ik had er mijn hoofd niet bij tijdens de ochtenddienst. Dat kwam al door het eerste lied. En dan moet de dienst nog beginnen. Dat eerste lied was Met open armen, geschreven door Antonie Fountain en Lee Ann Vermeulen van het genootschap Schrijvers Voor Gerechtigheid.
En helaas, ik haakte af bij deze tekst. Daarmee wil ik niets afdoen aan de inzet en het doel van dit schrijverscollectief. Want gerechtigheid is prima, daar kun je niet tegen zijn. En het is een nobel streven om het goede te zoeken voor elkaar.
De tekst is vooral geschreven als een ambitie, om de lat voor onszelf hoog te leggen. Ik hoop dat mensen het lied daarom vooral zien als een aansporing, aldus de schrijver van dienst als antwoord op de kritiek van hoogdravendheid. Ja, dat zal, maar ik wantrouw christelijke gospelzangers per definitie. Verrassingen als Elly en Rikkert Zuiderveld of Herman Boon vormen hierop een blijde uitzondering.
Nee, als het gaat om ‘een aansporing’ of een ambitie, dan hebben seculiere tekstschrijvers die opdracht beter begrepen dan hun christelijke evenknieën. Henny Vrienten en Ernst Jansz, beiden naast Doe Maar een zeer zorgvuldige en uitstekende solocarrière, schreen allebei een lied met een veel sterker verhaal.
Het gaat ook om welkom zijn, maar dan voor mensen die écht anders zijn dan wij. Jansz schreef in 2005 Dit Huis, in eerste instantie voor Een royaal gebaar van Marion Bloem.

er staat iemand aan de deur
er staat iemand aan de deur

Vrienten maakte met rapper Typhoon Hier Is Het Goed.

En je denkt aan je huis, je denkt aan wie je achterliet
Maar daar is niks meer dan kale leegte en verdriet
Ja, hier is het goed
Hier is het beter
Want hier kun jij leven

Zo is dat. Geen gedoe met melodieën en toonsoorten om je in een bepaalde emotie te brengen. Dichter bij God – nee, dit is de harde werkelijkheid van hier en nu. Misschien hebben seculiere muzikanten het evangelie beter begrepen dan christelijke muzikanten.