Nashville
Gisteravond trad Bob Dylan op in Nashville, Tennessee. Het is een stad die Dylan kent. Hij nam halverwege de jaren zestig delen op van Blonde On Blonde – de eerste studio-dubbelelpee in de popgeschiedenis. Drie jaar later was Dylan weer in Nashville, toen om zijn country-plaat Nashville Skyline op te nemen. Het is die elpee-hoes met een foto van Dylan, gemaakt door Elliott Landy, waarop verder geen naam staat. Niet de naam van Dylan, ook niet de albumtitel. Wie wil weten om welke artiest het gaat en welk album, moet kijken op de rug van de hoes en op de binnencirkel van de plaat.
Misschien opmerkelijk dat Dylan deze country-plaat heeft opgenomen. Maar ‘Dylanologen’ en Dylan-kenners zijn het er wel over eens: deze plaat is een zoveelste stap van Dylan in zijn fabelachtige carrière. Net zoals de overstap van protest- naar lovesongs. Van folk naar elektrische muziek. Van popmuziek naar gospelmuziek. Een breed palet aan verschillende muziekstijlen. Dylan laat zich niet voor het karretje spannen door één bepaalde stroming.
(Bijna) aan het einde van zijn leven trok soul-legende Solomon Burke óók naar Nashville. De grote Solomon Burke, in meerdere opzichten. De zwarte Amerikaan, die in de soul en R-‘n’-B groot werd. Die na de succesvolle jaren 60 een belangrijke dominee en begrafenisondernemer werd. En die aan het begin van deze eeuw zijn muzikale comeback maakte met Don’t Give Up On Me – met nummers van onder andere Bob Dylan, Elvis Costello, Tom Waits, Van Morrison.
Maar in 2006 verscheen daar dus zijn album Nashville. Opgenomen onder de muzikale leiding van Buddy Miller, een bekende Amerikaanse gospelzanger, die samen met zijn vrouw Julie Miller een soort Elly & Rikkert vormt. Daarmee was Burke de eerste neger die een country-plaat opnam. En wát voor een country-plaat! Die stem, waarmee Burke iedereen omver zingt. En dan die muziek: Nashville is in elke geluidsversterker, wanneer dit album draait.
Een erg interessant boek over de muziek uit Nashville komt van de Nederlandse journalist Harry de Jong. In 2009 verscheen zijn boek De Bezem Door Nashville, waarin interviews staan. Gesprekken met onder andere Johnny Cash, Townes Van Zandt, Emmylou Harris, Kris Kristofferson. Een leuk boek, aangevuld met mooie foto’s van de Leeuwarder fotograaf Henk Bleeker.
Zou De Jong nog met Dylan willen spreken over country-muziek? Zou hij Burke een keer hebben gesproken over Nashville, de stad en het album?
Enfin. Burke’s Nashville opent met That’s How I Got To Memphis. Overmorgen staat Dylan in Memphis. Daarmee is de cirkel weer rond. Voor heel even.
Tags // Bob Dylan, Bob Dylan - Nashville Skyline, Buddy & Julie Miller, Buddy Miller, Burke, Don't Give Up On Me, Dylan, Elly & Rikkert, Elly & Rikkert Zuiderveld, Elvis Costello, Emmylou Harris, fotograaf Henk Bleeker, Harry de Jong, Harry de Jong - De bezem door Nashville, Henk Bleeker, Johnny Cash, Julie Miller, Kris Kristofferson, Memphis, Nashville, Nashville (Tennessee), Nashville Skyline, Solomon Burke, Solomon Burke - Don't Give Up On Me, Solomon Burke - Nashville, That's How I Got To Memphis, Tom Waits, Townes Van Zandt, Van Morrison
Trackback from your site.