Neushoorn
Ernst Jansz trad vrijdagavond op in Neushoorn, een concertzaal in Leeuwarden. Het was een solo-programma, waarbij hij werd bijgestaan door de muzikanten Guus Paat (gitaren), Richard Wallenburg (basgitaar) en Aili Deiwiks (viool). De zanger stond 2,5 uur op het podium, met muziek uit zijn rijke oeuvre.
Zo werden de Doe Maar-nummers Silhouet, Tijd Genoeg en Belle Hélène uitgevoerd. De solo-nummers Dit Huis, De Jonge Ernst Jansz en Dan huilt mijn hart passeerden ook de revue. Maar ook de Dylan-vertalingen Zware regen, De Verlorenstraat en het schitterende Het meisje van de Rode Rivier.
Het licht was overigens soms niet helemaal goed. Het gebeurde meer dan eens dat een felle lamp flink in het publiek scheen. Dat mag niet deren, want het gaat immers om de muziek. Die muziek was goed, ook ondanks de foutjes en fouten. Zo speelde gitarist Paat rustig door op de banjo, toen hij zijn vingerplectrums verloor tijdens het spelen.
Maar wat me nog het trof, was het feit dat alle vier de muzikanten Indische mensen waren. Hun (voor)ouders waren afkomstig uit de voormalige kolonie Nederlands-Indië. Waarom het me zo heeft geraakt? Omdat muziek dus niets te maken heeft met afkomst of historie. Of misschien juist wel: het zijn deze Nederlanders die de mooiste muziek maken.
Tags // Aili Deiwiks, Aili Deiwiks (viool), banjo, basgitaar, Bob Dylan, Dan Huilt Mijn Hart, De Jonge Ernst Jansz, De verlorenstraat, Dit Huis, Doe Maar, Doe Maar - Silhouet, Dylan, Ernst Jansz, Ernst Jansz - Dan Huilt Mijn Hart, Ernst Jansz - De Jonge Ernst Jansz, Ernst Jansz - De verlorenstraat, Ernst Jansz - Dit Huis, Ernst Jansz - Het Meisje Van De Rode Rivier, Ernst Jansz - Zware Regen, gitaren, Guus Paat, Guus Paat (gitaren), Indië, Indisch, kolonie, Leeuwarden, Meisje Van De Rode Rivier, Nederlands-Indië, Neushoorn, Neushoorn Leeuwarden, Richard Wallenburg, Richard Wallenburg (basgitaar), Silhouet, vingerplectrum, viool, Zware Regen
Trackback from your site.