Niks

Onlangs kreeg ik de vraag van iemand, een nieuwe collega bij de Estafette, wat ik het weekend had gedaan. Ik antwoordde hem: “Niks.”
Dat verbaasde hem. Hoe kun je nou een heel weekend niks doen? Maar toch, hier wreekt zich een communicatieprobleem. Waarschijnlijk dat mijn collega dat ik daadwerkelijk het hele weekend in mijn bed lag te ronken. Ik heb het hem niet gevraagd; misschien is dat wel zijn kader waarin hij mijn niks-doen voegde.
Mijn niks-doen betekent overigens niet dat ik de hele dag mijn bed niet uitkom. Nee, als ik zeg dat ik niks doe, betekent dat alleen maar dat ik geen afspraken heb. Niet met ‘gewone mensen’. Want er gebeurt wel degelijk iets als ik niets doe.
Mijn blog moet bijgehouden worden. Elke dag minstens één stukje plaatsen, doorgaans van mijn eigen hand. Verder kan ik zo’n weekend besteden aan het schrijven van andere producties. Een interview uitwerken, een (gast)blog maken, dat soort dingen.
Dan is er nog de literatuur. Er moet gelezen worden. Het liefst zoveel mogelijk. Alles tot opbouw van mijn ‘algemene ontwikkeling’. Of het luisteren van muziek. Eveneens in de categorie ‘algemene ontwikkeling’. Er bestaat veel moois waarmee de blik op de wereld verbreed kan worden.
Doe ik dan zo’n weekend niks? Of niets noemenswaardig? Ach, ik houd maar wijselijk mijn mond.