OER

Afgelopen weekend las ik het boek OER, in de negende druk. De snelheid waarmee deze druk aan de beurt is, zegt wel wat over de vraag naar het boek: de eerste druk verscheen nog maar afgelopen mei.
OER is geschreven door drie personen: Corien Oranje, Cees Dekker en Gijsbert van den Brink. Oranje is kinderboekenschrijfster, Dekker is professor nanobiologie aan de TU Delft en Van den Brink is hoogleraar theologie & wetenschap aan de VU in Amsterdam.
Met het boek OER wil het drietal het scheppingsverhaal met de evolutietheorie vermengen. Dat doen zij vanuit het geloof: de liefde richting de Schepper is onverdeeld helder.
In OER zeggen de schrijvers dat de oerknal en de volgende evolutie, gedurende veertien miljard jaar, het werk is van de Schepper. Her en der zegt het trio dat de tijd voor die Schepper niet per se gelijk loopt aan ons horloge, maar toch: de tijdsduur is wel de lengte dat het trio aanhoudt.
Het is een dappere poging om wetenschap en religie te combineren. De discussie is net zo lang als de ontdekking dat de aarde rond is in plaats van plat. Duurde de schepping inderdaad veertien miljard jaar, of is de Schepper zo machtig dat Hij maar zes dagen nodig heeft?
Naarmate de tijd in OER vordert, is ook meer aandacht voor de Schepper die niet van natuurwetten afhankelijk is. Zoals bij de maagdelijke geboorte van Jezus en Diens opstanding.
Als die laatste twee dingen kunnen (naast bijvoorbeeld lopen over water en de genezingen van ziekten), waarom zou de schepping binnen een week niet kunnen?
Als we ontdekken dat natuurwetten volgens de regels van de biologie, natuurkunde en scheikunde verlopen, is het dan ook terecht om terug te rekenen tot een absoluut Jaar 0? Tolkien schiep zijn wereld van de Hobbits: op het moment van verschijnen van The Lord Of The Rings waren de mensen en de omliggende wereld al helemaal volgroeid; als je de natuurkunde hier op los laat, zouden de Hobbits en hun omgeving tot een oerknal teruggebracht kunnen worden. Maar Tolkien schiep Midden-Aarde als bestaande wereld, niet als een wereld die zichzelf moest ontwikkelen.
Zou de Grote Schepper niet hetzelfde kunnen doen? Een volwassen wereld, van mensen en dieren die op het moment van creatie ‘groot’ zijn? Als startpunt?
Dat denk ik wel, want Hij kan dat.