OV-fiets

Ik moest in het gehucht De Pol zijn. Bij gebrek van een eigen auto, besloot ik om gebruik te maken van de geneugten van het openbaar vervoer. Dat betekende met de trein naar Steenwijk en dan verder met de ov-fiets. Want ook bij station Steenwijk zijn deze ov-fietsen te huur.
Dat principe van een leenfiets kende ik wel van mijn tijd toen ik nog met een enige regelmaat naar kantoor moest in Leusden. Ik werkte toen als webcare-medewerker bij InterGamma, het moederbedrijf van Gamma en Karwei. Dan reisde ik per trein naar Amersfoort, dook de fietsenkelder van het station in, pakte een OV-fiets uit een rek, liep naar een medewerker om de fiets en mijn ov-chipkaart te laten checken en fietste vervolgens nog zo’n twintig minuten naar Leusden.
In Steenwijk bleek het allemaal wat lastiger te zijn. De fietsenstalling had ik inmiddels gevonden en ook ontdekt hoe je door de poortjes kon. Maar het grote euvel bleek: hoe krijg je een fiets mee? Want alle ov’ers waren op slot. Een sleutel bleek niet zo voor handen. Dus toch maar even omlopen naar de naastgelegen fietsenmaker.
Hij vertelde dat de sleutels van de fietsen in de box aan de muur te vinden zijn. Dus ik weer terug, en warempel: aan de muur hing een kastje. Niet zomaar open te maken, maar je ov-chipkaart geldt als de sleutel. Na het indrukken van wat toetsen, kreeg ik een sleutel toegewezen en kon ik dan daadwerkelijk aan mijn fietstocht beginnen.
De dag dat het hitterecord werd gevestigd van boven de 40 graden Celcius, fietste ik op en neer naar De Pol. Om onderweg mooie dingen tegen te komen. Zoals de Jodenhoek, de begraafplaats met één steen. De gestorvene kreeg het jaartal 1937 mee en de Hebreeuwse tekst uit Job 3: “De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.”
Het is de laatste herinnering aan de Joodse gemeenschap in deze kolonie van weldadigheid, waar in 1820 een kerkje voor werd gesticht. Niet veel later werden ook een synagoge, een badhuis en een schooltje gebouwd. Maar die werd nog in dezelfde eeuw weer afgebroken.
Even verderop is een herdenkingssteen voor geallieerde vliegeniers. Dorpsbelang Willemsoord heeft het geplaatst, ter nagedachtenis. Het informatiebordje meldt: “Kort na het middaguur van 31 oktober 1942 werd een Engelse bommenwerper Wellington BK360 tijdens een aanvalsvlucht van het 150e squadron op de Duitse havenstad Emden, onderschept en neergeschoten. Het vliegtuig stortte neer op De Pol, in de weilanden achter dit monument. De vijf bemanningsleden kwamen om het leven. Het waren de uit Canada afkomstige piloot Albert George Makay en boordschutter Charles Reginald Patton, de Nieuw Zeelandse telegrafist John Alexander Fuller, de uit Schotland afkomstige navigator William Alexander Tolmie en de Engelse bomrichter John-Gilbert Cocks. De omgekomen geallieerde vliegers zijn met militaire eer begraven en kregen eregraven op de begraafplaats Vredehof te Willemsoord.”
Het gedenkteken is vier jaar geleden geplaatst.
Het zou nog drie jaar na deze actie duren, voordat Duitsland capituleerde. Ik schaar de actie van de vijf geallieerden onder de strijd waardoor die capitulatie is gebeurd.