Partijcongres

Het was een heel vermakelijk partijcongres, afgelopen zaterdag in Zwolle. De mannen en vrouwen van de ChristenUnie kwamen bijeen in de Buitensociëteit (lekker dicht bij het station!) om met elkaar te praten over het thema Dienstbare Samenleving. Onderling werd gefilosofeerd over wat christelijk-sociale politiek dan concreet inhoudt. De spreekwoordelijke koek en zopie waren goed georganiseerd. En geheel volgens verwachting werd huidig fractievoorzitter Gert-Jan Segers tot lijsttrekker gekozen voor de eerstvolgende verkiezingen.
In de plenaire theaterzaal (politiek is theater) werd tijdens een deelsessie de nog te kiezen partijleider geïnterviewd door de nationale nieuwsomroep. Dat vraaggesprek gebeurde in de wandelgang aan de zijkant, het gedeelte met het lagere plafond. Segers werd in de flank gesteund door zijn onvolprezen persvoorlichter – zo’n man die je als journalist het liefst vermijdt, omdat deze mensen altijd een te glad verhaal ophouden. Maar ze zijn onvermijdelijk.
Eén van de aanwezigen in de zaal knipte met zijn vingers richting de camera. Een andere aanwezige liep naar de woordvoerder van dienst om de opnames in de hal te laten plaatsvinden. En dus niet in de zaal. Maar de woordvoerder glimlachte beleefd maar verontschuldigend: niets aan te doen. Om na zo’n vijf minuten (die minstens twee keer zo lang leken) het interview af te ronden en de hal in te lopen voor een kopje koffie.
Zo gaat dat. Partijleden onder elkaar. We’re all equal. But some of us…?