Politiek en journalistiek
Afgelopen twee kwamen twee politici in conflict met de journalistiek.
In Nederland gaat het om Raymond Knops, momenteel namens het CDA Tweede Kamerlid. Knops was in het vorige kabinet staatssecretaris van Binnenlandse Zaken; tijdens het ziekteverlof van departement-collega Kajsa Ollongren, was Knops minister.
In de rechtszaal trok Knops fel van leer tegen de journalisten. Hij richtte vooral zijn pijlen op NRC-redacteur Joep Dohmen. Hij sprak onder meer van de “bende van Dohmen”, zo blijkt uit zijn pleitnota, die op sociale media door Dohmen werd gedeeld. “Telkens hetzelfde patroon. Brutaal, intimiderend, bewijslast omkeren en ‘hoor en wederhoor’ als afvinklijstje,” zo meende Knops.
In Vlaanderen nam Wouter Beke zijn ontslag als minister van Welzijn. De CD&V-topman kreeg veel kritiek op zijn Corona-beleid. “Het overlijden van een baby in Mariakerke heeft mij meer aangegrepen dan ik aan de buitenwacht wilde toegeven,” zei Beke tijdens een persconferentie. Tijdens die ontmoeting met het journaille zei de oud-minister óók: “Beste journalisten, ook politici zijn maar mensen. Op sociale media op een onmenselijke manier aangepakt worden is blijkbaar ‘part of the job’, maar ik dacht dat klassieke media ook een trechterfunctie hadden. Als ze die niet vervullen, moeten ze niet schrikken dat de samenleving polariseert.”
Het is wat, die verhouding tussen beide bevolkingsgroepen.
Tags // CD&V, CDA, Joep Dohmen, journalistiek, Kajsa Ollongren, Mariakerke, politiek, Raymond Knops, trechterfunctie, Vlaanderen, Wouter Beke
Trackback from your site.