Prediker 1: 9

Ik sla de kranten open en lees de berichten. In dagblad METRO stond dinsdag een interview met Wilma de Joode, 48 jaar en een nier-donor. Zij staat haar orgaan af aan een wildvreemde, “gewoon, omdat het kan,” is haar motivatie. Desondanks is ze benieuwd aan wie ze haar nier heeft gegeven. Om de ontvanger op te sporen, heeft De Joode dus onder meer het gratis dagblad ingeschakeld.
Bij dit verhaal denk ik terug aan mijn stage bij dagblad De Stentor/Veluws Dagblad. Puttenaar Adrie de Graaf zette in een lokaal weekblad een contactadvertentie, voor een Samaritaanse Nier. Een Samaritaanse donor is een manier om op vrijwillige basis een orgaan te geven aan een onbekende op de wachtlijst, iets wat De Joode dus ook doet.
In het Nederlands Dagblad van heden staat een portret van pater Daniël Maes. Hij is monnik in Syrië, in het klooster Mar Yakub (‘Sint Jacob’), aan de weg tussen Damascus en Aleppo. Zijn klooster is inmiddels bevrijd gebied en geldt als uitdeelcentrum voor de omgeving. Pater Daniël is, met zijn mede-kloosterlingen, een symbool van hoop en trouw in een verscheurd land.
Het doet me denken aan pater Frans van der Lugt, de Nederlandse jezuïetenpater die in april 2014 in Aleppo op gruwelijke wijze werd vermoord. De link tussen de twee paters is niet een moord, wel de hoopvolle trouw die beide geestelijken aan de dag leggen.
Op Schiermonnikoog zijn cisterciënzer monniken bezig om een nieuw klooster te bouwen. Eind volgende week leggen deze broeders hun plannen voor aan hun mede-eilandbewoners. Zoals ze zelf in hun uitnodiging schrijven:
“Wij zijn ervan overtuigd dat een klooster op Schiermonnikoog goed is voor heel het eiland. Daarvoor is een enigszins afgelegen plek nodig zodat we herkenbaar zijn als klooster en waar we zichtbaar als monnik kunnen leven. Daarom kiezen we voor de locatie ‘de paardenbak’ aan de Westerburenweg. Daar kunnen we onze levenswijze een eigentijdse vorm geven in een nieuw gebouw en zo nieuwe monniken aantrekken. Met een natuurvriendelijk en duurzaam klooster hopen we de waarde van Schiermonnikoog te versterken, ten voordele van natuur, stilte, eilanders, gasten.”
Het is natuurlijk niet gek dat deze christenen uit Diepenveen naar dit Friese waddeneiland verhuizen. In de middeleeuwen was Schiermonnikoog een uithof van het cisterciënzerklooster Claercamp uit Rinsumageest bij Dokkum, een van de kloosters in Friesland. De monniken van het klooster, die land indijkten, droegen grijze pijen. Zo ontstond de naam: ‘schier’ betekent grijs, en ‘oog’ is etymologisch hetzelfde als ‘ei’ in ‘eiland’.
Met deze verhalen ontdek ik in ieder geval één overkoepelend thema: er is niets nieuws onder de zon. Waar heb ik dit thema eerder gelezen?