Professor Pim

Het was een maandagavond, anderhalve week voorafgaand aan de parlementsverkiezingen. We hadden net het weerbericht bij het Journaal op 1 gehoord en schakelden over naar het weerbericht van het RTL Nieuws. De nieuwslezeres van dienst meldde dat het onbevestigde bericht binnenkwam dat Pim Fortuyn op het Mediapark in Hilversum zou zijn neergeschoten en gewond zou zijn.
Diezelfde avond werd duidelijk dat de lijsttrekker van Lijst Pim Fortuyn inderdaad was vermoord. De milieuactivist Volkert van der Graaf vond dat er ingegrepen moest worden. Hetgeen geschiedde door de kogels van Van der Graaf. Fortuyn had het daarvoor op Radio 3FM een interview gegeven in het kader van de verkiezingscampagne.
Het was mede door Fortuyn, dat ik geïnteresseerd raakte in politiek. Een charismatisch man, die wist wat hij wilde en daar ook voor ging. Politicus is hij nooit geworden, hoewel hij wel in de twee maanden voorafgaand aan zijn dood gemeenteraadslid was voor Leefbaar Rotterdam.
Wat is de erfenis van ‘professor Pim’? Het immigratiedebat is op de agenda gezet. De zorg is mede dankzij hem min of meer verbeterd – de wachtlijsten zijn weg. Wie zijn de politieke erfgenamen? Joost Eerdmans, die momenteel namens Leefbaar Rotterdam wethouder in de havenstad is. Thierry Baudet van Forum voor Democratie wordt als opvolger genoemd. Geert Wilders niet, omdat hij zich puur richt op de islam en niet met oplossingen komt; Fortuyn had een breder program en kwam wel met uitwerkingen.
Vijftien jaar. Van de LPF is niets meer over. Leefbaar Nederland is ook al geschiedenis. Op nationaal niveau is de erfenis van Fortuyn versplinterd. Lokaal doet “zijn” Leefbaar Rotterdam het nog steeds goed. Misschien is dat de les, dat politiek lokaal gevoerd moet worden. Terug naar de menselijke maat.