Rami Malek

Acteur Rami Malek kreeg vannacht de Oscar voor zijn vertolking van Freddie Mercury in de biopic Bohemian Rhapsody. De film kreeg ook een beeldje in de categorieën Montage, Geluidsmontage en Geluid. Met vier Oscars was de film over het leven en werk van de Queen-zanger de grote winnaar van de avond.
Wanneer ben je de winnaar van een prijzencircus? Is dat als je de meeste beeldjes naar huis mag nemen? Of is dat wanneer je een nominatie verzilvert (of ver-goudt) in een belangrijke categorie? Wat maakt dan die rubriek zo van belang? Het blijft vooral een kwestie van interpretatie, ondanks dat je naar de feiten kijkt. Cijfers liegen niet. Maar wie de meeste onderscheidingen krijgt in ‘lullige’ divisies, heeft toch iets fout gedaan.
Enfin.
Nico Dijkshoorn moest huilen bij Bohemian Rhapsody. Niet omdat hij zo enthousiast was, integendeel. “Ik kan me niet herinneren dat ik de laatste twintig jaar een slechtere film heb gezien. Een keiharde stomp op het bovengebit van iedere Queen-fan,” aldus de columnist, een paar weken geleden. “Bohemian Rhapsody is op zijn best een scheel roodborstje met een hangend oog. Rock-’n-roll uitgelegd aan ome Arie en tante Bep. De dialogen in de film lijken te zijn geschreven door de redactie van het Jeugdjournaal.”
Daar komt bij dat een aantal feiten niet helemaal conform de werkelijkheid is. Liefst 17 valse noten telde Evert van Dijk van NDC Mediagroep. Dat is nogal wat, natuurlijk. Zeventien stuks in een film van ruim twee uur.
Ik heb de film ook gezien. Met mijn zus, in de bioscoop in Houten. En inderdaad, de feiten zijn opzichtelijk onjuist. En de acteur die Roger Taylor speelt, Ben Hardy, komt niet eens in de buurt van de drummer. Daar staat tegenover dat Rami Malek zijn rol geloofwaardig speelt. En John Deacon wordt prima neergezet door Joseph “Joe” Mazzello III. Om van Gwilym Lee nog maar te zwijgen, waarvan je het idee hebt dat het de onbekende zoon is van Brian May.
Wat is het moraal van dit verhaal? Prijzen toekennen blijft een kwestie van interpreteren. Een film maken over iemands leven ook. Bij een biopic weet je, net als een roman, hoe gebaseerd het ook is op een leven, het is een speelfilm. En dus wordt het niet heel nauw genomen met de feiten. Als je iets anders wilt zien, moet je een documentaire bekijken.
Maar daar zijn dan weer geen Oscars voor.