Rode laarsjes

Ik zit in de bus, ’s ochtends vroeg. Een paar stoelen vóór mij zit een dame met blond geverfd kort haar. We zijn samen onderweg, maar hebben een verschillende bestemming. Ik reis naar het station, dat is voor mij een tussenstop voor een reis naar elders. De vrouw stapt een halte eerder uit, bij de bibliotheek.
Als deze blonde dame uitstapt, zie ik hoe ze is gekleed. Ze draagt een spijkerrokje, met daaronder een legging met bloemetjesmotief. Om haar kuiten zitten rode laarzen. Een hippe vrouw dus. Vanwege het vroege tijdstip kan ik niet goed de leeftijd van haar beoordelen. Maar ze zal zo rond de veertig, vijfenveertig zijn.
Buiten regent het. Een trieste ochtend van verder een veelbelovende dag. Dat dan weer wel. Maar dat weet de blonde vrouw nog niet als zij de bus uitstapt. Ik weet dat overigens ook nog niet.
De regen in, een vervelend beeld. De dame doet me ineens denken aan Annie M.G. Schmidt, of nee: aan Dikkertje Dap. Als de heer Dap bij de giraffe komt om hem een klontje te geven, vertelt Dap wat hij allemaal heeft gekregen.
Eén van zijn nieuwe spullen zijn rode laarsjes. Voor de regen.
Maar toen ik me dat bedacht, was de bus alweer onderweg – op naar het station.