Rokjesdag

Het kan natuurlijk zijn dat ik het gemist heb, maar ik heb nog niet de eerste Rokjesdag van dit jaar meegemaakt. Terwijl er genoeg geschikte dagen de revue hebben gepasseerd. Vandaag bijvoorbeeld, is het een uitstekende dag om met blote benen onder het rokje de straat op te gaan. Evenals afgelopen maandag, toen het zelfs een warme dag was. Prima om gehuld in een rokje en blootbeens zich door de samenleving te begeven.
Rokjesdag is die dag in het voorjaar, dat alle vrouwen plotseling zich kleden in een rokje en weigeren om een legging eronder te dragen. Het is geen van tevoren gemaakte afspraak, zo van: “Dan en dan gaan wij rokjes dragen.” Zo’n dag is zelfs niet op te dragen door weermannen, hoe duidelijk ze ook het weer mogen presenteren.
Nee, rokjesdag is slechts te bepalen door de vrouw zelf. Als man hebben we daar geen enkele invloed op. Moet je ook niet willen. De schoonheid zit ‘m in de verrassingsaanval. Een soort guerrilla-actie van de vrouw. Een dubbele schoonheid, uiteraard. Maar dat heeft dan met de benen te maken.
Nee, ik heb Rokjesdag gemist, vrees ik. Afgelopen maandag hoopte ik erop. Maar ik zag ze niet. Nou ja, ik heb er wel wat gezien. Een paar rokjes, maar die waren op de vingers van één hand te tellen. Dat aantal rokjes. Ik zag wel genoeg vrouwen en meisjes. Maar ze droegen strakke spijkerbroeken, al dan niet met een chloor-patroon. En hun lange haren in een paardenstaart.
Je mist meer dan je ziet. Helemaal niet erg.