Simpel Verlangen

De hele week denk ik al aan Huub van der Lubbe. Een aantal zinnen uit liedjes van hem spelen door mijn hoofd. Het begon afgelopen maandag al bij een aflevering van De Wereld Draait Door. Aan tafel zat scenarist Gerard Soeteman, die op het Nederlands Film Festival een oeuvre Gouden Kalf krijgt. Tijdens dit gesprek werd een aantal filmpjes vertoond, waar Soeteman het scenario voor schreef.
Eén van die rolprenten is de verfilming van De Aanslag van Harry Mulisch, verfilmd door Fons Rademakers. Huub van der Lubbe speelt de rol van Fake Ploeg. “Goede acteur, we zien Huub te weinig,” was de stemming aan tafel in de Westergasfabriek.
Maar ik moest ook denken aan Simpel Verlangen, de solo-cd van Van der Lubbe uit 2013. Het is zijn eerste plaat als solo-artiest, niet samen met zijn broeders van De Dijk of de vrienden van zijn hobby-project Formatie Concordia. Op deze cd staat onder meer het lied De Fanfare Van Honger En Dorst, geschreven door de Vlaming Lieven Tavernier. Vanwege de zin

We hebben dan zelf de fanfare ontbonden.

En het liedje Huil Maar Niet, vanwege het refrein:

Huil dan maar meisje huil maar
Maar huil maar niet

Dit is waarom ik van Nederlandstalige muziek houd. Althans, van deze soort Nederlandstalige muziek. Het is poëzie op muziek. Ik wil daar best een prijs voor betalen, om aan Huub van der Lubbe te denken en zijn liedteksten door mijn hoofd te laten zwerven.