’t Hart

Met veel plezier heb ik het autobiografische boek “Dienstreizen van een thuisblijver” gelezen. Een boek met een gezonde dosis zelfspot. Het accent in dit boek ligt op de dienstreizen die de auteur uit dienste van zijn vak heeft moeten maken; een vervelend aspect in het schrijverschap, als we ’t Hart moeten geloven. De in Maassluis geboren scribent romantiseert het schrijverschap tot een contactloos beroep, waarbij de penvoerder het liefst driehoog achter zijn boeken schrijft – achter het kaarslicht.
Natuurlijk komen alle bekende onderwerpen aan bod. ’t Harts weigering om buiten zijn woonplaats Warmond te komen. Tuinieren. Vaders beroep als grafdelver. En Maartens diepgegronde afkeer tegen zijn gereformeerde opvoeding. Op een haast komische manier beschrijft ’t Hart de christenen – maar soms maakt de Bach-liefhebber een enorme karikatuur van gelovigen, bij voorkeur de ‘fundamentalisten’ als gereformeerden of Jehova’s getuigen.
Enfin. Neemt niet weg dat ’t Hart makkelijk leesbaar is. Een mooie manier om de verplichte leeslijst te vullen.