Jeroen Zijlstra is de spil van de band Zijlstra. Onlangs verscheen opnieuw een dubbel-album van zijn hand. Kant A heet Gebed Zonder Band, en is Zijlstra op zijn smalst. Hij begeleidt zichzelf op piano en trompet. Kant B heeft als titel Gered Door De Band, waarbij de muzikale begeleiding is aangevuld met Jan Menu (saxen), Edwin Wieringa (bassen), Nout IngenHousz (drums, zang) en PieterJan Cramer (pianist, toetsenist, accordeonist).

Het is vandaag Rokjesdag, althans: dat is wat het ontbijtprogramma Goedemorgen Nederland van WNL vanmorgen probeerde te organiseren. Maar volgens de initiatiefnemer van Rokjesdag, wijlen Martin Bril, is deze dag juist niet te organiseren. Rokjesdag is die ene dag in het voorjaar dat alle vrouwen als bij toverslag ineens een rok dragen, met daaronder blote benen, aldus de chroniqueur in een column in de Volkskrant.

Een maand geleden overleed Pieter Steinz, journalist, literair criticus, schrijver van non-fictie en directeur van het Nederlands Letterenfonds. Een goede gelegenheid om zijn boek Lezen Met ALS te lezen, een boek met verzamelde columns die Steinz schreef voor nrc.next. In 52 columns bespreekt Steinz een boek uit de wereldliteratuur, dat hij koppelt aan de voortgang van zijn spierziekte. Op deze manier werd hij de chroniqueur van zijn eigen ziekte. En besprak hij en passant ook de mooiste boeken.

Vandaag is journalist Pieter Steinz overleden. Zijn oude werkgever NRC Handelsblad meldt dat de schrijver op 52-jarige leeftijd is overleden aan de gevolgen van de ziekte ALS. Steinz droeg bij aan de bekendheid van ALS doordat hij in een weekboek in NRC Handelsblad het verloop van zijn ziekte beschreef aan de hand van boeken uit de wereldliteratuur die hij had herlezen.

Een van de mooiste Nederlandse woorden vind ik wel het woord chroniqueur. Doet het er iets toe dat dit woord feitelijk een leenwoord uit het Frans is? Wat mij betreft dus zeker niet. Het Nederlandse equivalent (ook al zo’n schitterend woord!) is kroniekschrijver – daar klinkt al een stuk minder romantiek in door. Terwijl het natuurlijk om hetzelfde gaat: het schrijven van geschiedkundige stukjes.

Je hebt van die schrijvers, waarvan je het boek blind kunt kopen. Martin Bril was zo’n schrijver. Of het nu ging om zijn gebundelde columns of om een verhalenboek over Napoleon, zijn stukjes zijn nog steeds van belang. Omdat Bril met zijn verhalen een kroniek van Nederland maakte, al dan niet zijdelings. Een chroniqueur avant la lettre. Nico Dijkshoorn is ook zo’n schrijver. Geen verslaggever als Bril, maar wel een prima columnist.

Een energiebedrijf waar ik regelmatig mijn diensten aan verleen, heeft een eigen personeelsblad. In de laatste editie van dit blad gaat het onder meer over windenergie. Het thema is dan ook ‘Tegen de wind in’. Daar zijn natuurlijk veel woordspelingen op te maken. Maar bij mij gaat de eerste associatie naar Elly Zuiderveld. Voor haar solo-album Circusprinses schreef zij een liedje dat ook met wind te maken heeft.

Overal waar de naam ‘Martin Bril’ op staat, kun je blind kopen. Al bij zijn leven, werden de columns van de schrijver gebundeld en op de boekenmarkt gebracht; na Bril’s overlijden ging die ‘merchandise’ gewoon door. Zo lag bij het plaatselijke antiquariaat de bundel ‘Vader en dochters’ te koop, alweer de 12e druk uit 2011.

Dit kalenderjaar is uitgeroepen tot het Jaar van het Boek. Met een heuse stichting, met als voorzitter de directeur van Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB), Eppo van Nispen tot Sevenaer. In het kader van het Boekenjaar, is het CPNB is de verkiezing van het Belangrijkste Boek in het leven geroepen. Met een bijbehorende website.

Het leuke van het bijhouden van een dagelijks blog, is het opbouwen van een heus portfolio. Elke dag een stukje, dat zijn zeven stukjes per week, dat zijn 365 stukjes per jaar. Elke dag een handvol woorden, dat is na verloop van tijd een behoorlijke berg woorden. Het dagelijks publiceren betekent ook dat je langzamerhand je eigen weg beschrijft.