KOUDUM De columns van dominee Wim Beekman (64) uit Koudum zijn gebundeld in het boek Als het leven broos wordt. Het boek bestaat uit twee delen: de vastentijd en corona.

Een vriend sprak met zijn huisarts over euthanasie. Hij wordt wel honderd, maar voor het geval dat. De jonge arts zei dat ze hem vanwege haar geloof niet zou kunnen helpen, want zij beschouwde euthanasie als moord.

Een standbeeld van een slavenhandelaar wordt van z’n sokkel gehaald. Dat die slavenhandelaar gezorgd heeft voor welvaart in z’n stadje en veel geld schonk aan de armen deed niet ter zake. Hij was een racist.

Columnisten vormen een prettige groep binnen de journalistiek. Zij mogen schrijven over waar reguliere redacteuren niet over kunnen schrijven. Wie een column beheert, heeft meer ruimte voor observaties, voor persoonlijke elementen in een stuk tekst. Zij kunnen iets aan de orde stellen, zonder dat ze deze en gene moeten opvoeren als bron.

Sippi de Boer-van der Veen uit Boazum is donderdag op 64-jarige leeftijd overleden. De pabo-docente leed aan alvleesklierkanker.

Hot chili peppers in the blistering sun
Dust on my face and my cape
Me and Magdalena on the run
I think this time we shall escape

Schrijver Remco Campert (88) stopt na bijna zeventig jaar met zijn werkzaamheden voor Elsevier. Zeventig jaar. Dat betekent dat hij 18 jaar was toen hij begon met zijn Elsevier-column. Wekelijks een stukje schrijven, dat is na zoveel decennia een behoorlijke opgave.

Al sinds jaar en dag is Daniël Lohues columnist voor het Dagblad van het Noorden. Elke vrijdagmiddag tikt hij zijn stukje tekst, dat de volgende dag in de ochtendkrant verschijnt. Zijn eerste column verscheen zaterdag 4 april 2002. Elke week iets publiceren, dat zijn ruim vijftig columns per jaar. In 2008 verschenen de cursiefjes van Lohues onder de naam ‘Zes jaar vrijdagmiddag’, genoemd naar de looptijd en het moment van schrijven.

Voor een paar centen kocht ik bij de plaatselijke kringloopwinkel het boek ‘Hoezo burgemeester’, van Loekie van Maaren. In dit boek doet zij verslag van haar Leeuwarder jaren als “eerste burger”. Het was nogal een klus om de vierhonderd pagina’s uit te lezen. Van Maaren heeft zich als schrijver niet heel erg ontwikkeld, hoewel dit al haar tweede boek is.