Gisteren vierde koning Willem-Alexander zijn vijftigste verjaardag. Hij deed dat in Tilburg, de Noord-Brabantse stad waar zijn betovergrootvader koning Willem II een nauwe band mee had. Misschien is het nog wel een reden voor onze vorst, om ook nog eens weer naar Friesland af te reizen. Er is immers een directe stamboom-lijn tussen ‘W.A. van Buren’ en de Friese stadhouders. Leeuwarden was de vroegere hofstad van de Oranjes, en bij Heerenveen ligt het Oranjewoud, het buitenverblijf van deze adellijke familie.

Eén van de mooiste uitspraken van Multatuli is: “Ik ben een vat vol tegenstrijdigheden.” Het is de literaire variant van de zin van Paulus, die het goede wil doen maar juist het kwade uitvoert (Romeinen 7). Misschien dacht de Nederlands-Indische ambtenaar wel aan de apostel, bij het noteren van zijn mooie zin.

Ik ben makelaar in koffi, en woon op de Lauriergracht nº 37.
Dit is misschien wel de bekendste openingszin uit de (moderne) Nederlandse literatuur. Het zijn de eerste woorden die hoofdpersoon 1, Batavus Droogstoppel, uit de roman ‘Max Havelaar, of De koffieveilingen der Nederlandse Handelmaatschappij’ van Multatuli. Deze Hollandse schrijver verwerkte in dit boek zijn ervaringen als ambtenaar en assistent-resident in Nederlands-Indië. Het boek is een aanklacht tegen het misbruik van het cultuurstelsel, tegen herendiensten, en tegen plichtsverzuim door Nederlandse ambtenaren in Nederlands-Indië.