Met welk gevoel sloegen de krantenlezers hun ochtendkrant open, die 25e november 1991? Queen-frontman Freddie Mercury was een dag eerder overleden. Dat nieuws is dus een dag later meegenomen in de papieren dagblad.

Mijn verzameling van het werk van Bob Dylan op vinyl is compleet. Dat wil zeggen, ik heb al zijn reguliere werk nu op elpee in de kast staan. In de collectie misten nog twee albums, maar die heb ik sinds dit weekeinde dan in mijn bezit. Inclusief een extra plaat.

Mijn goede vriend Stefan daagde me uit. Hij daagde me uit om dagelijks een foto te plaatsen van een elpee. Het moet een plaat zijn die indruk op me heeft gemaakt en die ik nog steeds luister. Verder zonder enige omschrijving. Leuke uitdaging, die ik graag wil aangrijpen. Maar dan wel onder mijn eigen voorwaarden, zo ben ik dan ook wel weer.

Wie koopt er tegenwoordig nog elpee’s? Is dat niet een geluidsdrager uit lang vervlogen dagen? Welnee, de verkoop van de langspeelplaten zit in de lift. Vooral vanwege de geluidskwaliteit, wordt de voorkeur aan de elpee gegeven. Ik zie het ook bij mijn hofleverancier van muziek, platenboer Wobbe. Zijn aanbod van elpee’s vermeerderd met de maand, zo ongeveer. En ik koop zelf bij voorkeur ook de elpee-versie van een album.

Met enige vertraging is dan eindelijk de elpee-versie van Daniël Lohues’ album Aosem afgeleverd. De muziek kende ik al. In februari ben ik naar een optreden geweest van de gelijknamige theatertournee. Daar werd bij de merchandise de gelegenheid geboden, om de nieuwe muziek op cd en elpee te bestellen. Aosem zou pas een maand later officieel verschijnen; geduld is een schone zaak.

Dat de elpee is teruggekeerd van een bijna-dood, is geen nieuws. Ik ben groot fan van de langspeelplaat. De muziek is van betere kwaliteit dan de cd-versie. En dan nog de hoes: een groot vierkant, die veel meer te zeggen heeft dan dat het slechts als verpakking geldt. Vormgeving en inhoud vormen één geheel.

Dat is waarom ik van elpees houd.