Sommige (voor)namen blijven bijzonder. Zeker bij katholieke families is dat duidelijk zichtbaar. Jongens en mannen hebben vaak meerdere voorletters, waaronder de M van Maria. Een duidelijke verwijzing naar de moeder van Jezus, een eerbetoon aan de Moeder Gods. Helemaal mooi maakt Nout Wellink het, met in zijn paspoort de voornamen Arnout Henricus Elisabeth Maria. Wat een geluk moet hij ervaren als hij in zijn paspoort kijkt. Als hoge functionaris van een Chinese staatsbank, zal hij regelmatig zijn paspoort tevoorschijn moeten toveren.

De Overkant heet de eerste solo-cd van Ernst Jansz uit 1999. Het album is gebaseerd op het gelijknamige boek van vijftien jaar eerder. Op deze cd wordt samengewerkt met Jan Hendriks (gitaar en productie), met wie Jansz ook samen in Doe Maar en CCC werkt. Verder is de violiste van dienst Monique Lansdorp, die ook meespeelde bij Doe Maar De Kuip en op de cd Aardige Jongens van Frank Boeijen, Henk Hofstede en Henny Vrienten (he, is dat niet de bassist van Doe Maar?).

Sommige namen boeien. Omdat ze zowel voor- als achternaam zijn, al dan niet gedeeltelijk. Of omdat het anders is dan je zou denken. Faber Heeresma. Heere Heeresma. Taeke Taekema. Jan Janssen. Peer Ulijn. Jannes-Jan. Zoiets.

Nadat ik zaterdagochtend hoorde dat de Zuid-Afrikaanse schrijver André Brink was overleden, zit ik met een liedje van Ernst Jansz in mijn hoofd. Jansz gebruikte namelijk voor een liedje van hem de titel van een boek van Brink: ’n Ogenblik In De Wind. Jansz schrijft in een verantwoording over het gebruik van dezelfde titel: