Hij had zo zijn eigen angsten. Eén daarvan was de dood. Niet zozeer de dood, maar wel het proces richting de dood.

Waar hij zich ook vaak aan stoorde, was het betuttelende tutoyeren door mensen die hij niet kende.

Beter een goede nam dan een kostbare geur, de dag waarop je sterft is beter dan de dag waarop je wordt geboren.

Er zijn dingen waarvan we weten dat we ze weten. Er zijn bekende onbekenden.

Als oudste van het gezin voelde hij zich verantwoordelijk.

In hun leeftijden scheelden ze niet veel.

Zoals hij zich ergerde aan mensen met koptelefoons op, zo vond hij het ook irritant als mensen met luide boxjes zich over staat begaven.

Ergernissen had hij overigens voldoende. Zoals in het verkeer.

Drie kinderen, dat was wat hun gezin betrof de bezetting. Plus natuurlijk de ouders.

De keuze voor een studie met taal was voor hem logisch.