Vandaag de dag

Je hebt van die dagen dat je overloopt van onderwerpen die besproken moeten worden. Dat soort dagen komen voor. En et dit soort dagen is ook niets mis mee. Ik zou bijvoorbeeld kunnen schrijven over Eric Corton, de acteur en journalist die is onderscheiden met het Kruis van Verdienste van het Rode Kruis. Vanwege zijn jarenlange inzet voor de hulporganisatie. Corton vind ik een stoere programmamaker, omdat hij tegenwoordig zo goed gekleed en verzorgd door het leven gaat, terwijl hij vanuit het verleden een ruig rock-imago heeft gekregen.
Of nog over de cd van Elly Zuiderveld, waar ik sinds een week naar luister. Met liedjes die me onwillekeurig aan andere populaire songs doen denken. Zoals ‘Vluchtland’, wat misschien wel iets te maken heeft met ‘Dreamland’; of ‘Wiegelied’, dat misschien lichtelijk refereert aan ‘Here Comes The Sun’ van The Beatles; of ‘Warme Deken’ waar ik heel in de verte ‘Nightmare on Elm Street’ van a balladeer in hoor.
Ik had ook nog kunnen schrijven over de debuut-cd Promised, van de band Half A Mile. Deze band is geformeerd rond de zusjes Hanna en Susanne van Gemeren, dames met mooie stemmen – zij zijn onder meer te horen als achtergrondzangeressen op het schitterende lied ‘Maestro’ op de cd In Het Voorbijgaan, het laatste album van Elly & Rikkert.
Of ik had willen schrijven over het onderzoek God In Nederland, dat elk decennium wordt uitgevoerd in opdracht van de KRO. Het gelovige karakter van de Nederlandse bevolking holt achteruit, als we dit onderzoek moeten geloven. Of zoals de kop luidde in het Nederlands Dagblad van heden: Christendom is inmiddels net zo onbekend als cricket.
Maar ik heb het hier allemaal niet over. Het is dat het vandaag 15 maart is, anders had ik met recht Herman van Veen kunnen citeren: “En vandaag is het de elfde en hij is precies hetzelfde, als de twaalfde of de tiende ik kreeg wat ik verdiende rozegeur, maneschijn rozegeur, maneschijn.”
Alsof de dagdatum het verschil maakt.