Vrijwillig #8

Terwijl buiten de temperatuur oploopt door de fel schijnende zon, zat ik weer een middag in het ziekenhuis. Met in mijn tas het boek Jong in de jaren zestig, geschreven door Jaap Goedegebuure over de muziek van Frans Kellendonk. En een stapeltje huiswerk voor mijn webklassen. Ik zou mij eens kunnen vervelen, zo’n middag.
Maar dat deed ik niet, mij vervelen. Integendeel, het was misschien wel mijn drukste middag in de nog jonge carrière als rolstoelvrijwilliger van het Medisch Centrum Leeuwarden.
De eerste tocht was een makkie: daar kwam geen rolstoel of patiënt aan te pas. Het was een bos bloemen brengen naar een patiënt op afdeling Z.
Het vervolg van de middag was een drukte van belang, af en toe onderbroken door een stukje lezen in met Kellendonk-boek van Goedegebuure.
Een mevrouw moest naar de radiologie, route 77, aansluitend moest ze naar afdeling K. Ondertussen kletste ze me de oren van de kop. Over de kanker in haar lichaam. Over dat haar echtgenoot ook al aan kanker was overleden. Over haar dochter in de Achterhoek. Haar broers en zusters in de provincie.
Op de terugweg moest ik een mevrouw ophalen van route 55, die de ochtend al door een rolstoelcollega was gebracht.
Vervolgens een dame naar route 75A gebracht.
Een mevrouw van de kaakchirurg op route 65 opgehaald.
Op afdeling W was een mevrouw, die gehaald moest worden.
Een andere mevrouw moest vervolgens weer naar afdeling P worden gebracht, waarbij ik op de terugweg een mevrouw van route 77 moest ophalen.
Het laatste tochtje was met een jonge blondine, een schone deerne die de vorige dag over de stofzuiger was gestruikeld. Ze werd in de nacht al wel wakker met een pijnlijke voet, en dus ook maar even langs het ziekenhuis. Maar ze had niets gebroken: na controle hipte ze zelf het ziekenhuis weer uit.
Van heel veel lezen kwam het niet.
En mijn huiswerk, ach, ik heb nog wel even tijd om het in te leveren bij mijn docent.